”வுடமாட்டேன்.... ”
ஓடிவா... சாத்திட்டேன்.... ”
“ஓடிவா... இப்ப வா... ”
“ஊஹும்.. சார்த்திட்டேன்....ஹெஹ்ஹே...ஹா..ஹா..”
மொட்டை மாடிக் கதவை திறந்து... மூடி.... திறந்து.... மூடி.... சீண்டிச் சீண்டி விளையாடிக்கொண்டிருந்தாள் சின்னவள்.
“என்னைத் தாண்டி உள்ளே வந்துடு பார்ப்போம்...”
மொட்டை மாடியிலிருந்து ஓடி வரும்போது கதவை சார்த்திவிட்டு மறுபக்கத்திலிருந்து எக்காளமான சிரிப்பு. எனக்கும் ரொம்பவும் பிடித்திருந்தது. பால்யத்தில் இதுபோல இன்ஸ்டண்ட் விளையாட்டுகள் ஏராளம்.
திரும்பவும் கதவு திறந்தாள். மிதமான மொட்டை மாடிக் காற்று. தூரத்தில்முதுகைக் காண்பித்து நின்றிருந்தேன்.
“ஒன்..டூ...த்ரீ...ஃபோர்...” பாக்ஸிங் நடுவர் தோரணையில் அவள் சப்தம் கேட்டது.
எண்ணிக்கொண்டே இருக்க விட்டேன். வேண்டுமென்றே வெளியே ஆகாயத்தை வேடிக்கைப் பார்த்தேன். வாய்கொள்ளாச் சிரிப்பு.
”ட்வண்டீ...... போப்பா... வெறுப்பேத்தற...” என்று அசால்ட்டாய் நிற்கும் போது திபுதிபுவென்று ஓடி கதவைத் திறந்து வீட்டிற்குள் புகுந்துவிட்டேன்.
அவள் உடனே நேரே உள்ளே ஓடிப்போய் இன்னொரு கதவின் பின்னால் இருந்து எட்டிப் பார்த்து...
“இப்ப இங்க வா பார்ப்போம்... இது செகண்ட் லெவல்... ஃபர்ஸ்ட் லெவல்ல ஜெயிச்சுட்டே...”
முறுக்கிக்கொண்டு திரும்பவும் மொட்டை மாடிக்கே சென்று விட்டேன். ஆனால் போகும் போது ரகஸியமாக மொட்டை மாடிக் கதவின் உள்பக்க மேல் தாழ்ப்பாளை தூக்கிவிட்டேன்.
திரும்பவும் ஓடிவந்து முதல் கதவருகே நின்று ”இந்த லெவலை திரும்பவும் நீ தாண்டணும்.. அப்பதான் நீ வின்னர்... ஸ்டார்ட்... ஒன்.. டூ..த்ரி...ஃபோர்.... ஃபைவ்...”
அவள் சிரித்துக்கொண்டே நிற்குமிடம் சொர்க்கத்தின் கதவு.
ஓடிவந்தேன். கதவைச் சார்த்துவதற்கு எத்தனித்தாள். மேல்தாழ்ப்பாள் மூட விடமால் தடுத்ததால் நானும் உள்ளே வந்துவிட்டேன். அடுத்த லெவலான ரூமை நோக்கி ஓடினாள். பின்னாலேயே நானும் நுழைந்து இரண்டாம் லெவலையும் முடித்தேன்.
“யூ வொன் தெ மாட்ச்”
மகராசி... கழுத்தை இருக்கக் கட்டிக்கொண்டு சிரித்தாள்.
இதுவல்லவோ பூலோக சொர்க்கம்.
(இப்போது இருவரும் சமர்த்தாகக் கம்ப்யூட்டர் ஸயின்ஸ் படிக்கிறோம். நாளைக்கு பாழாய்ப்போற எக்ஸாம்.. )
மொட்டை மாடிக் கதவை திறந்து... மூடி.... திறந்து.... மூடி.... சீண்டிச் சீண்டி விளையாடிக்கொண்டிருந்தாள் சின்னவள்.
“என்னைத் தாண்டி உள்ளே வந்துடு பார்ப்போம்...”
மொட்டை மாடியிலிருந்து ஓடி வரும்போது கதவை சார்த்திவிட்டு மறுபக்கத்திலிருந்து எக்காளமான சிரிப்பு. எனக்கும் ரொம்பவும் பிடித்திருந்தது. பால்யத்தில் இதுபோல இன்ஸ்டண்ட் விளையாட்டுகள் ஏராளம்.
திரும்பவும் கதவு திறந்தாள். மிதமான மொட்டை மாடிக் காற்று. தூரத்தில்முதுகைக் காண்பித்து நின்றிருந்தேன்.
“ஒன்..டூ...த்ரீ...ஃபோர்...” பாக்ஸிங் நடுவர் தோரணையில் அவள் சப்தம் கேட்டது.
எண்ணிக்கொண்டே இருக்க விட்டேன். வேண்டுமென்றே வெளியே ஆகாயத்தை வேடிக்கைப் பார்த்தேன். வாய்கொள்ளாச் சிரிப்பு.
”ட்வண்டீ...... போப்பா... வெறுப்பேத்தற...” என்று அசால்ட்டாய் நிற்கும் போது திபுதிபுவென்று ஓடி கதவைத் திறந்து வீட்டிற்குள் புகுந்துவிட்டேன்.
அவள் உடனே நேரே உள்ளே ஓடிப்போய் இன்னொரு கதவின் பின்னால் இருந்து எட்டிப் பார்த்து...
“இப்ப இங்க வா பார்ப்போம்... இது செகண்ட் லெவல்... ஃபர்ஸ்ட் லெவல்ல ஜெயிச்சுட்டே...”
முறுக்கிக்கொண்டு திரும்பவும் மொட்டை மாடிக்கே சென்று விட்டேன். ஆனால் போகும் போது ரகஸியமாக மொட்டை மாடிக் கதவின் உள்பக்க மேல் தாழ்ப்பாளை தூக்கிவிட்டேன்.
திரும்பவும் ஓடிவந்து முதல் கதவருகே நின்று ”இந்த லெவலை திரும்பவும் நீ தாண்டணும்.. அப்பதான் நீ வின்னர்... ஸ்டார்ட்... ஒன்.. டூ..த்ரி...ஃபோர்.... ஃபைவ்...”
அவள் சிரித்துக்கொண்டே நிற்குமிடம் சொர்க்கத்தின் கதவு.
ஓடிவந்தேன். கதவைச் சார்த்துவதற்கு எத்தனித்தாள். மேல்தாழ்ப்பாள் மூட விடமால் தடுத்ததால் நானும் உள்ளே வந்துவிட்டேன். அடுத்த லெவலான ரூமை நோக்கி ஓடினாள். பின்னாலேயே நானும் நுழைந்து இரண்டாம் லெவலையும் முடித்தேன்.
“யூ வொன் தெ மாட்ச்”
மகராசி... கழுத்தை இருக்கக் கட்டிக்கொண்டு சிரித்தாள்.
இதுவல்லவோ பூலோக சொர்க்கம்.
(இப்போது இருவரும் சமர்த்தாகக் கம்ப்யூட்டர் ஸயின்ஸ் படிக்கிறோம். நாளைக்கு பாழாய்ப்போற எக்ஸாம்.. )
1 comments:
life is beautiful;
duty destroys it;
Post a Comment