முன்னுரைகளின் என்னுரை

முதல் இரண்டு வரிகளில் கதைக்குள்ளே ஒரு ஆளை சுருக்கு போட்டு இழுக்கவில்லை என்றால் உருவிக்கொண்டு எஸ்கேப் ஆகிவிடுவார்கள். முன்னுரையில் ஒரு பொறி வைத்து பெருந்தீயாக ஊதியோ அல்லது மெய்மறக்க வைத்து வாசகர்களை கட்டி இழுத்து வருவதோ மிகப்பெரிய கலை. அசாத்திய சாமர்த்தியம். பல பக்கங்களுக்கு படிப்பவர்களை அடித்துப் போடும் உத்தி தெரிந்த ஜாம்பவான்களுக்கு முன்னுரை ஒன்றும் எட்டாக் கனியல்ல. இருந்தாலும் இருநூறு முன்னூறு வார்த்தைகளுக்கு மிகாமல் கட்டுரை வரைக என்ற எட்டாம் வகுப்பு மாணவனின் வழவழா வாழைமரக் கட்டுரை போல இல்லாமல் கதைக்களனின் சாராம்சமாக எழுதப்படும் முன்னுரைகள் இந்த உலகத்திற்கு முன் மாதிரி உரைகளே!

ஒரு முன்னுரை கட்டுரைக்கு இவ்ளோ பெரிய முன்னுரையா என்று மூச்சிரைத்து முறைத்துப் பார்ப்பவர்கள் இங்கே நிற்க. எழுத்தாளர் வித்யா சுப்ரமணியம் அவர்கள் போன பதிவிற்கும் பிந்தைய பதிவில் பின்னூட்டமாக இந்த முகவுரைகளைப் பற்றி எழுத தொடரச் சொன்னதால் வந்த விளைவு இது. ஒரு நான்கு சாம்பிள்கள் சொல்லலாம் என்று அவா.

ஒன்று சிலப்பதிகாரம் என்ற தமிழர்களின் பண்டைய வரலாறு, கற்பு, நீதி என்று சகல துறைகளை அலசிய படைப்பின் முன்னுரை. இரண்டாவதாக ஒரு சமூக நாவலை வரலாற்றுடன் இணைத்து எழுதிய புலிநகக்கொன்றையின் முகவுரை. ஒரு இதிகாசக் கருவை சுவையாக, காதல் காவியமாக சொன்ன நித்ய கன்னி மூன்றாவது. கடைசியாக ஒரேநாளில் ஒரு சாமானியனுக்கு நடக்கும் அவனது வாழ்வின் தருணங்களை படம்பிடித்த நாளை மற்றுமொரு நாளே என்ற இலக்கியம். நான் இங்கே ஔவையார் ஆண்டி முருகனை வரிசைப்படுத்தி பாடியது போன்று ஒன்று இரண்டு போட்டது படைப்புகளை வரிசைப்படுத்துவதற்காக இல்லை.

முதலில் வாத்தியாரிடமிருந்து ஆரம்பிப்போம். நிறைய முகவுரைகள் அவர் எழுத்துக்களில் ஜொலித்திருக்கின்றது. சிலப்பதிகாரம் ஒரு எளிய அறிமுகம் என்ற தனது நூலிற்கு அவர் எழுதிய முன்னுரை என்னைப் போன்ற தற்குறிகளே சிலப்பதிகாரம் படிக்கலாம் என்று ஊக்கமூட்டியது. சுஜாதா ஆற்றியது இலக்கியப்பணியா என்று சர்ச்சையில் ஈடுபடுவோருக்கு ஒரு செய்தி. அறிவியல், இலக்கியம் என்று எதை எடுத்தாலும் "நைனா.. இது ஒன்னும் இல்லீப்பா.. அவ்ளோதான்" என்று தோளில் கையைப் போட்டு தோழனாய் சொல்லும் பாணி என்றென்றும் தமிழ்கூறும் நல்லுலகிற்கு புதுசு.

பாரதி 'நெஞ்சை அல்லும் சிலப்பதிகாரம்' என்று சொன்னது மிகப் பொருத்தமான வருணனை. ஆனால் தற்கால அவசரத்தில் இருக்கும் எஸ் எம் எஸ் - 'லாஸ்ட் டச் வித் டமில் யார்' - இளைஞர்களின் நெஞ்சை அள்ள சிலப்பதிகாரத்தின் கதையையும், அழகான அமைப்பையும், உவமைகளையும் எளிய முறையில் சொல்ல வேண்டியது தேவை என்று எண்ணினேன். அதன் விளைவுதான் இந்நூல்.

சிலப்பதிகாரத்தைப் படித்தபோது எனக்கு மிஞ்சிய ஒரு மகா வியப்பு. அதன் காலத்தை கடந்த நவீனம், contemporaneity , இன்றும் புதிதாக இருக்கும் கதையும், அதை சொல்லும் முறையும். அதை நீங்கள் உணர்ந்துகொள்ள முடிந்தால் இந்த எளிய உரையின் பயன் கிட்டியதாகச் சொல்வேன்.

சுஜாதா 

இணையத்தில் எதையோ தேடும்போது பொக்கிஷமாக கிடைத்தது புலிநகக்கொன்றை. இரண்டு நாட்களுக்குள் அடித்துபிடித்து வாங்கிப் படித்தேன். ஆசிரியர் பி.ஏ.கிருஷ்ணன். நாங்குநேரி பகுதியில் தென்கலை ஐயங்கார் குடும்பத்தின் ஐந்து தலைமுறை வரலாறு, சமூக நாவலாக. 1865 லிருந்து 1972 வரை நடக்கும் கதை. கம்யூனிசம், சுதந்திரப் போராட்டம், பெரியார், தி.மு.க என்று பலதளங்களை தொட்டுச் செல்கிறது இந்நாவல். Tiger Claw Tree என்று ஆங்கிலத்தில் முதலில் எழுதி அதை மீண்டும் தமிழில் எழுதியிருக்கிறார். அற்புதம். இதே கிருஷ்ணன் "அக்கிரகாரத்தில் பெரியார்" என்ற கட்டுரைத்தொகுப்பு ஒன்றையும் எழுதி வெளியிட்டிருக்கிறார். சுவாரஸ்யமான புத்தகம். புலிநகக்கொன்றை முன்னுரைக்கு வருவோம். தனது நாவலை திரும்ப எழுதும் போது மொழிபெயர்ப்பதின் நுணுக்கத்தைப் பற்றி ஆராய்ந்திருக்கிறார். அந்த முன்னுரையிலிருந்து சிறு துளிகள்.

"செவ்வாய் கிரஹத்திலிருந்து ஒரு மொழி அறிஞர் பூமிக்கு வந்தால் உலகெங்கும் மனிதர்கள் பேசும் மொழி ஒன்றுதான், ஒரு சில வட்டார வித்தியாசங்களுடன், என்ற முடிவுக்கு அவர் வருவார்" என்று சாம்ஸ்கி கூறுகிறார். "அந்த வித்தியாசங்கள் நமக்கு முக்கியமானவை." எவ்வளவு முக்கியமானவை என்பது என் ஆங்கில நாவலைத் தமிழில் மறுபடியும் எழுத முற்பட்டபோதுதான் தெரிந்தது. கம்பனையும் சங்கப்   பாடல்களையும், நம்மாழ்வாரையும் நமது காரமான வசவுகளையும் ஆங்கிலத்தில் கொண்டுவருவது எவ்வளவு கடினமோ அவ்வளவு கடினம் ஷேக்ஸ்பியரையும், ஹௌஸ்மானையும், நாஷையும், லியரையும் தமிழில் கொண்டுவருவது. திறமையான மொழிபெயர்ப்பாளர்கள் கோயிலில் வைத்து கும்பிடத்தக்கவர்கள்.

பி.ஏ. கிருஷ்ணன் 

தி.ஜா, கரிச்சான்குஞ்சு, எம்.வி.வெங்கட்ராம் போன்ற மருத நாட்டு எழுத்தரசர்களை எனக்கு ரொம்ப பிடிக்கும். ஒன்று அவர்கள் நான் பிறந்த பகுதிக்காரர்கள். ஏரியாப் பாசம். இன்னொன்று வாசகனை தலையை திருப்பவிடாமல் அனாயாசமாக கதையை நகர்த்தும் லாவகம் தெரிந்தவர்கள். தி.ஜா வசனத்திலேயே பாத்திரம் வழியாக காட்சி சொல்லும் வித்தகர். கரிச்சான்குஞ்சு அந்தக் கால தஞ்சை ஜில்லாவை எழுத்துக்களால் கையை பிடித்து அழைத்துக்கொண்டு போய் கண் முன்னே காட்டுவார். கும்பகோணத்து எம்.வி.வெங்கட்ராம் மஹாபாரதத்தில் நடந்த சிறிய நிகழ்வை எடுத்துக் கொண்டு நித்ய கன்னி என்ற காவியம் படைத்திருக்கிறார். அதன் முன்னுரையில் அவர் அரசர்களுக்கும் அந்தணர்களுக்கும் தரும் விளக்கம் அற்புதம்.

மகாபாரதத்தில் நித்ய கன்னியின் கதை ஆறேழு பக்ககளில் அடங்கிவிடுகிறது. இந்தச் சிறு பொறியைத்தான் "ஊதி ஊதி"ப் பெரும் தீயாக மூட்டியிருக்கிறேன். கதை சரித்திரக் காலத்துக்கும் முற்பட்டது; பல ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முந்தைய கதை. அப்போது இந்தப் பாரத பூமியில் பல அரசர்கள் ஆட்சி புரிந்தார்கள். அக்காலத்தில் அரசியலில் ஒரு நெறி இருந்தது. குடிகளின் மகிழ்ச்சியையும் சுபிட்சத்தையும் மனதில் கொண்டு, அரசர்கள் ஆண்டனர். அறத்தை அடிப்படையாகக் கொண்ட சமூக வாழ்க்கை அமைதியாக இருந்தது. மறை ஓதுவதையும் ஓதுவித்தலையும் தொழிலாகக் கொண்டதாலும், ஆயுதப் பயிற்சியை அறிந்து கற்பிக்கும் திறன் பெற்றிருந்ததாலும், பொருள் தேடுவதில் முனையாமல் பரம்பொருள் தேட்டத்தில் ஈடுபட்டிருந்ததாலும் அந்தணர்களை அரசர்களும் மக்களும் மதித்தனர் அக்காலத்தில். நாட்டின் ஆட்சிக்கு மட்டும் அன்றி மக்களின் வாழ்க்கை நெரிக்கும் அந்தணர்கள் வழி வகுத்துக் கொடுத்தார்கள். அன்றைய சமூகத்தில் அவர்களுக்கு அத்தகுதி இருந்தது. மேலே சொன்ன பகைப்புலனில்தான் 'நித்ய கன்னி'யின் கதை உருவாகியிள்ளது.

எம்.வி.வெங்கட்ராம்

 
இது கொஞ்சம் இங்கிலிபீசு முன்னுரை. இது இந்தக் கதைக்காக பிரத்யேகமாக எழுதப்பட்டது இல்லை. இருந்தாலும் காலச்சுவட்டில் இதை தேர்ந்தெடுத்து பிரசூரித்தவர் யாராக இருந்தாலும் மனமார்ந்த பாராட்டுக்கள். ஒரே நாளில் கதை நகர்வதாக எழுதப்பட்ட ஜி.நாகராஜனின் நாளை மற்றுமொரு நாளே என்ற நாவலின் தொடக்கத்தில் இதை அச்சடித்திருக்கிறார்கள்.

"God is not always in his Heaven, all is not always right with the world. It is not all bad, but is is not all good, it is not ugly, but it is not all beautiful, it is life, life, life - the only thing that matters. It is savage, cruel, kind, noble, passionate, selfish, generous, stupid, ugly, beautiful, painful, joyous - it is all those and more and it is all these that I want to know and, by God, I shall, though they crucify me for it"

THOMAS WOLFE

லா.ச.ரா, கி.ரா.ஜா போன்ற தலைசிறந்த எழுத்தாளுமைகள் பற்றி இன்னும் நிறைய இருக்கிறது. முடிந்தால் சிலபல பகுதிகளாக படித்தவற்றை வேறொரு பதிவில் பகிர்கிறேன். இதை எழுதவேண்டும் என்று ஆரம்பித்து மற்றவர்களையும் ஊக்கப்படுத்திய எழுத்தாளர் வித்யா சுப்ரமணியத்திற்கு நன்றி.

மோகன்ஜி, அப்பாதுரை, பத்மநாபன், சுந்தர்ஜி, போகன் போன்றவர்கள் இதைப் பற்றி இன்னும் விஸ்தாரமாக எழுதலாம். இச் சிறுவனால் முடிந்தது இவ்வளவே!

திரு ரிஷபனின் முன்னுரை இங்கே.

-