மன்னார்குடி டேஸ் - பள்ளிப் பிராயத்திலே

ஆர்.வி.'எஸ்.'

கன்னிப் பருவத்திலே அப்படிங்கற மாதிரி பள்ளிப் பிராயத்திலே என்று ஆரம்பித்துவிட்டேன். அழகி மற்றும் தங்கர்பச்சான் போன்றோரின் யதார்த்த படங்களில் வருவது போல "ஓரோன் ஒன்னு" என்று மண் தரையில் சம்மணமிட்டு உட்கார்ந்து ராகம் பாடி குனிந்து தலை தரையை முட்டி நிமிர்ந்தெழுந்து வாய்ப்பாடு சொல்லும் பள்ளிப் பதிவு இல்லை இது. கை கால் ஸ்திரமாக வளர்வதற்கு முன்னால் ப்ளே ஸ்கூல், கே.ஜி என்று  அனுப்பி ஐ.ஐ.டிக்கான போஷாக்கான மூளை வளர்ப்பில் ஈடுபடும் இக்காலப் படிப்பிற்கும் மன்னையில் நாங்கள் படித்ததற்கும்(?) எவ்வளவு வித்தியாசம் என்று ஆச்சர்யபட்டு புருவம் தூக்கி சொன்னால் நான் ஏதோ மொஹஞ்சதாரோ ஹரப்பா காலத்தில் படித்தவன் என்ற எண்ணம் உங்களுக்கு வந்துவிடும். மேலும் நமது நாட்டில் புழக்கத்தில் இருக்கும் CBSE, Matriculation, State, வார்டு, டிஸ்ட்ரிக்ட், நேஷனல் போன்ற பல தினுசுகளில் போதிக்கும் முறைகளைப் பற்றி எழுத ஆரம்பித்தால் கோட் அடித்து ஒரே கிளாசில் ஒன்பது வருஷம் உட்கார்ந்திருக்கும் உதவாக்கரை மாணவன் கேஸாக இதையே பதிவு பூரா எழுதி போரடித்துவிடுவோம். ஆகையால் 'ஜோ' மழைக்கு சொல்ப பேர் ஒதுங்கும் படியாக இருந்த ஒரு கூரைப் பள்ளியில் நான் புது ட்ராயர் சொக்காவுடன் நெற்றியில் திருநீற்றுக் கீற்றுடன் சேர்க்கப்பட்டதிலிருந்து தொடங்குவோம்.

சின்னக் கான்மெண்டு என்று தான் வழிவழியாக அந்தப் பகுதியில் இருந்த எல்லோரும் அப்பள்ளியை கூப்பிட்டு வந்தார்கள். பெயருக்கேற்றாற்போல் உப்புக்காரத் தெரு இறக்கத்தில் வலது பக்கம் கூரை வேய்ந்த கொட்டாயும் இடது பக்கம் கான்க்ரீட் கட்டிடமுமாக சின்னதாக ரெண்டுபட்டிருந்தது அந்த ஸ்கூல். கூரைக் கொட்டாய் நிச்சயம் புராண காலத்து குருகுலவாசத்தின் ஃபீலை கொடுக்கும். மழை பெய்தால் கீழே மியூசிக் கேட்கும். பசங்கள் உட்காராத எறும்பூரும் ஓரங்களில் கார்பொரேஷன் பைப்புகளில் தண்ணீர் வருவது போல லேசாக சொட்டும். தமிழ் மீடியம். ஆனால் "உள்ளேன் ஐயா"-வெல்லாம் கிடையாது. சிலர் "ப்ரஜன்ட் டீச்சர்" இன்னும் சிலர் "ப்ரஸண்ட்  டீச்சர்". ஐந்தாம் கிளாஸ் படிக்கும் போது புன்னகை அரசியாய் பாடமெடுத்த சகாய மேரி டீச்சர் இன்னமும் நினைவில் சிரிக்கிறார்கள். சிடுசிடுவென்று ராணுவ ஒழுக்கம் கற்றுக்கொடுத்த தையல்நாயகி டீச்சரும்தான். சுவற்றில் கருப்பு அடித்து பார்டர் கட்டிய போர்டில் ஈசான்ய மூலையில் கட்டம் போட்டு பதிவு, வருகை நிரப்பச் சொல்வார்கள். அதில் எழுதினால் அவன் அந்த வகுப்பில் பெரியாள். இந்திய கிராமங்களின் அனேக பள்ளி வளாக வாசலைப் போல் புழு நெளியும் நான்வெஜ் இலந்தைப்பழம், தண்ணீர் குடித்தால் தொண்டையில் ஜில்லிடும் அதியமான் அவ்வைக்கு பரிசளித்த பெரிய நெல்லிக்காய், அந்த பிஞ்சு வயசிலேயே கண்ணடிக்க வைக்கும் அருநெல்லி, முருகன் அவ்வைக்கு கொடுத்த சுட்ட நாகப்பழம் என்று பலசரக்கும் அஞ்சு பத்து பைசா டினாமிநேஷனில் கிடைக்கும். அவித்த மரவள்ளிக் கிழங்கு, கமர் கட்டு, ஜவ்வு மிட்டாய் போன்ற ஈ மொய்க்கும் பண்டங்களும் வயதான பல்லு போன தொள்ளைக் காது ஆயாக்கள் கையை விசிறி விசிறி விற்பார்கள்.

அதே ஆர்.வி.எஸ்.

மூன்றாவது படிக்கும் போது முன்னோர் நினைப்பில் ஜானி கூரைக்கொட்டையின் ஒவ்வொரு உத்தரக் கம்பமாக தொங்கி ஊஞ்சலாடி தாண்டி எனக்கும் ஆவலைத் தூண்டியதில் நானும் அந்தரத்தில் கொஞ்ச நேரம் ஹாயாக ஆடினேன். ஒன்று ரெண்டு என்று லாவகமாக ஆடித் தாண்டி போகையில் மூன்றாவது கம்பத்தில் ஏற்கனவே எனது விதி குடியேறி மொழுக்கென்று வழுக்கியதில் கைநழுவி 'சொத்'தென்று கீழே விழுந்து ரெண்டு கையையும் முறித்துக் கொண்டேன். மரண வலி. கடைசி பெல் அடிக்கும் வரை பொறுத்துக்கொண்டு வீட்டிற்கு வந்து மூச்சுக் காட்டாமல் புத்தக மூட்டையை ஹால் ஓரத்தில் தூக்கி கடாசிவிட்டு இரு கையையும் தொடைகளின் இடுக்கில் சொருகிக்கொண்டு உடம்பை சுருக்கி படுத்துவிட்டேன். பாட்டிக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. நேரமாக நேரமாக கை புசுபுசுவென்று ஸ்பினாச் தின்னும் போப்பாய் தி செய்லர் போல வீங்கி முறிந்ததை காட்டி கொடுத்தது. கம்பத்தில் ஆனந்த ஊஞ்சலாடிய கையை கழுத்தோடு சேர்த்துக் கட்டி பதினைந்து நாள் கன்னூஞ்சலாட விட்டார்கள். அதன் பின்னர் யாராவது கம்பியில் அல்லது கம்பத்தில் வானரமாய்த் தொங்கி ஆடிப் பழகினார்கள் என்றால் AVM சரவணன் போல இருக்க கைகட்டி கண் மட்டும் பார்க்க பழகிக்கொண்டேன்.

பெரிய கான்மெண்டு என்று ஒரு விசாலமான அழகிய ஸ்கூல் பஸ் ஸ்டாண்ட் பக்கத்தில் தங்கச்சிகளும் தாவணி போட்ட பெரிய அக்காக்களும் படிப்பது என்பது எங்கள் ஏரியாவிலிருந்து பெரிய ஸ்கூலிற்கு தன்னந்தனியே சைக்கிள் ஓட்டிக்கொண்டு போனபோது தான்  தெரிந்தது. முழு பேண்ட் போட்ட நிறைய பெரிய கிளாஸ் படிக்கும் அண்ணாக்கள் குறுக்கு வழியில் ஸ்கூலுக்கு போகாமால் பஸ் ஸ்டாண்ட் சுற்றி அக்கா தங்கைகள் படிக்கும் அந்தப் பள்ளி வழியே 'லுக்' விட்டுக்கொண்டே வந்த மர்மம் எனக்கு அப்போது விளங்கவில்லை. தலை சீவுதல் ஒன்றே தங்களின் தலையாய கடமை போல் கையாலும் உள்ளங்கை அளவு சீப்பாலும் கபாலத்தில் வரி விழும்படி கை ஓயாமால் வாரிக்கொண்டே இருப்பார்கள். பெரிய கான்மெண்டுக்கு முன்னால் தங்களுடைய நட்புகளின் கடைகளில் ஒரு நிமிடம் ஒதுங்கி முகத்தைத் துடைத்துக்கொண்டு ரெண்டு இன்ச் பவுடர் பூசி தலைவாரி மீண்டும் பளிச்சென்று சைக்கிலேறிப் புறப்பட்ட மன்மத அண்ணாக்கள் பலரை அப்போது விஷயம் தெரியாமல் வியப்பாக கண்விரிய பார்த்திருக்கிறேன்.

பெரிய லாங் ஸைஸ் ரெகார்ட் நோட்டுகளை மார்போடு வாரி அனைத்து குனிந்த தலை நிமிராமல் கொவ்வைச் செவ்வாய் மூடி செல்லும் வெள்ளைத் தாவணி நீல நிறப் பாவாடை சீருடை அக்காக்கள் பின்னாலேயே போய் 'டிங்கி..டிங்கி..' என்று சைக்கிள் மணி கழண்டு விழும் வரை அடித்தும் "டேய்..கோபாலு...." என்று தெருமுனை திரும்பும் முகம் தெரியாத நண்பனை தொண்டை கிழிய கத்தி கூப்பிட்டும் அக்காக்களின் கவனத்தை தன் வசம் ஈர்க்க முயலுவார்கள்.  பதிலுக்கு "க்ளுக்" என்று நகைத்து பக்கத்து வாண்டு தங்கைகளிடம் பேசிக்கொண்டே தான்பாட்டுக்கு மான் போலத் துள்ளி துள்ளி போய்கொண்டே இருப்பார்கள். அந்தத் தளிர் சிரிப்பு கிடைக்கப்பெற்ற அண்ணாக்கள் அன்று முழுவதும் போதமுற்று இருப்பார்கள். அந்தப் பெண்கள் படிக்கும் பள்ளியை தீவிரமாக முற்றுகையிடுவது தேசிய மேனிலை பள்ளி மற்றும் பின்லே மேனிலைப் பள்ளி என்ற இரண்டு ஆண்கள் போகும் பள்ளிகள். தேனிருக்கும் பூவை சுற்றி வண்டுகள் ரீங்காரமிட்டு பறப்பது போல மகளிர் எண்ணிக்கையை விட காளைகளின் டிராஃபிக் அந்த ரோடில் நெட்டித் தள்ளும்.

ரெண்டு வருஷத்துக்கு முன்னால் ஷூட் பண்ணியது. இந்தக் காம்பவுண்டு அப்ப இவ்ளோ பெருசு இல்லை.

டென்னிஸ் ராக்கெட்டுகளுக்கு நெட் பின்னும் சாமி கடை எங்கள் தே.மே பள்ளி காம்பவுண்டு சுவற்றுக்கு பத்தடி தள்ளி இருக்கும். உறுதியாக ஆறரை அடி இருப்பார். எங்கள் ஊர் பெரியகோவில் மூலவர் பரவாசுதேவர் மாதிரியான நெடிதுயர்ந்த ஆகுருதியான சரீரம். மஞ்சள் வெள்ளையில் நெற்றி நிறைய வடகலை நாமம். எப்போதும் எட்டுமுழம் வேஷ்டியுடன் இருப்பதால் மேல்சட்டை அணியா தேகம் முழுவதும் சத்யராஜ் போல சுருட்டை சுருட்டையாய் இருமடங்கு அடர்த்தியான கேசம். ஜடைப் பின்னி ரிப்பன் கட்டலாம். கடையில் பிரதானமான ஷெல்பில் நடுநாயகமாக இப்போதைய 36 இன்ச் டீ.வி பொட்டி போல வால்வ் ரேடியோ ஒன்று எப்போதும் பேசிக்கொண்டிருக்கும். மாலை 6:30-க்கு மாநிலச் செய்திகள் திருச்சிராப்பள்ளி வானொலி நிலையத்தில் இருந்து அங்கே ஒலிபரப்பாகும். மற்ற நேரங்களில் தெரு கிரிக்கெட் கமெண்டரி ஒலிபரப்பினால் கூட கர்மஸ்ரத்தையாக காது கொடுத்து கேட்பார். அப்படி ஒரு கிரிக்கெட் பித்தம் பிடித்த வெறியர். ரீசஸ் பீரியடில் காம்பௌண்டை ஒட்டி நின்றுகொண்டு "ஸ்கோர் என்ன?" என்று கையை என்ன போஸில் சைகையால் கேட்டால் சளைக்காமல் கேட்ட அத்துணை பேருக்கும் அன்பாக ஸ்கோர் சொல்வார்.

சேப்பாக்கத்தில் நடைபெறும் போட்டிகளின் அப்துல் ஜபார், கூத்தபிரான், ராமமூர்த்தி போன்றோரின் சுந்தரத் தமிழ் கமேன்ட்டரியை சத்தமாக வைத்து ஒரு மாய சேப்பாக்கம் விளையாட்டு மைதானத்தை மன்னைக்கு வரவழைத்து விடுவார். சாரியின் சிறப்பு வர்ணனை அவர் உச்சரிப்பில் கொஞ்சம் காதில் விழாமல் தகராறு பண்ணும். சட்டென்று புரியாது. பெரியவர் சாரி எல்லா ஆட்டக்காரர்களையும் "அவன்" "இவன்" என்று ஏகவசனத்தில் குறிப்பிடுவார். பெல் அடித்தாலும் கரவொலியோ "ஹோ.." என்ற சப்தமோ நம்மை நிறுத்திவிட்டால் ஒன்றுக்கு கூட போகாமல் நின்று கேட்டுவிட்டு வகுப்புக்கு ஓடுவோம். கேட்பவர்களின் ஆர்வம் அதிகமாகி நச்சரிக்க ஆரம்பித்த தருணங்களில் ஒரு அட்டை போர்ட் வாங்கி  அதை ஸ்கோர் போர்டாக்கி எழுதி தொங்கவிட்டு விட்டார். இந்த முறையில் வகுப்பின் ஜன்னலிளிருந்தும் லேட்டஸ்ட் ஸ்கோர் பார்க்க வசதியாயிருந்தது.

மன்னையின் அதிகாரப் பூர்வ ஸ்கோரிங் பார்ட்னர் திருவாளர் சாமி.

தே. மேனிலைப் பள்ளி நாட்களில் மற்றுமொரு முக்கியமான அம்சம் பகவத் கைங்கர்யம். பெரியகோவில் ஸ்வாமி மற்றும் அம்பாளுக்கு தனித்தனி தேர். அம்பாள் படி தாண்டா பத்தினி. உள் பிரகாரத் தேர். ஸ்வாமிக்கு வெளியே மாட வீதி பெரிய தேர். இரண்டு இமாலயத் தேர்களை இழுக்கும் கட்டளை எங்கள் பள்ளியுடையது. இன்றுவரை தொடருகிறது. ஆறிலிருந்து பன்னிரண்டு வரை படித்த ஏழு வருடங்களும் அந்தத் தேர் வடம் பிடித்து மீண்டும் நிலைக்கு வரும் வரை இழுத்திருக்கிறேன். தேர் அன்று அணிந்த யூனிஃபார்ம் மீண்டும் உடுத்த முடியாது. எவ்வளவோ பாட்டிகள் நடுவில் வந்து தேர் வடம் தொட்டு கும்பிட்டு போவார்கள். மஞ்சள் கிழங்கு சட்டி பானை விற்பார்கள். மாட வீதிகளில் சில வீடுகளில் நடுவில் நிறுத்தி அர்ச்சனை செய்வார்கள். எல்லாம் முடிந்து ஆறு ஆறரை மணிக்கு தேரை நிலைக்குக் கொண்டு வந்து நிறுத்தி கீழே இருந்து அண்ணாந்து ராஜகோபாலனைப் பார்த்து கன்னத்தில் போட்டுக் கொண்டு வீடு சென்றது இன்னமும் நெஞ்சமெல்லாம் இனிக்கிறது.

முழு ஈடுபாட்டோடும் ஆர்வத்தோடும் தேர் இழுத்த என்னை இதுவரை வாழ்க்கையில் சௌக்கியமாக இழுத்து வந்திருக்கிறான் ராஜகோபாலன். நான் நிலைக்கு வரும் வரை இனிமேலும் கட்டாயம் இழுப்பான். கோபாலனுக்கு அனேக கோடி நமஸ்காரம்.


பின்குறிப்பு: 
பதிவு முழுக்க ஸ்கூலுக்கு போனதைப் பற்றியும் அண்ணாக்களின் அட்டகாசங்கள் பற்றியும் ஸ்கோர் கேட்டதை பற்றியும் தேர் இழுத்ததை பற்றியும் எழுதினீர்களே தவிர நீங்கள் படித்ததை பற்றி எதுவும் இல்லையா என்று கேட்போருக்கு.. மீண்டும் உங்களுக்கு அந்த அறிவியல், வரலாறு புவியியல், ஆங்கிலம் படிக்க ஆசையா? என்னால முடியாதுங்க. டெர்ரர் தாண்டான் சார் முட்டி போட வைப்பார்! ஜாக்கிரதை!!

(ஆசிரியர்களைப் பற்றியும் வகுப்பு ரகளைகள் (ஏராளம்!! ஏராளம் !!!!) பற்றியும் எழுத ஆசை. இதுவே ஆஞ்சநேயர் வாலாக வளர்ந்துவிட்டது. இத்தோடு நிறுத்திக்கொண்டேன். பிறிதொரு பதிவில் முடிந்தால் அட்டகாசங்கள் மட்டும் எழுதுகிறேன்.)
-