இன்விடேஷன் முத்து

"முத்து இன்னிக்கி மூணாம் தெரு, ரெண்டாம் தெரு, காந்தி ரோடு இது எல்லாம் முடிச்சுடு. சரியா.. தை ஒன்னு கல்யாணம். அப்புறம் அவாளை விட்டுட்டேன்.. இவாளை விட்டுட்டேன்னு தலையை சொரிஞ்சிண்டு வந்து நிக்காத.." என்று வக்கீல் வைத்தியநாதன் வாசல் திண்ணையில் ஈசி சேரில் சாய்ந்து படுத்துக்கொண்டு அவனை ஏவிக் கொண்டிருந்தார். "சரின்னா.. முடிச்சுடறேன்..இது அரசகட்டளையல்லவோ..." என்று கையில் பத்திரிகை கட்டோடு தயங்கி தயங்கி நின்னவனுக்கு முகத்தைக் காட்டாமல் குனிந்து தரையை பார்த்து டப்பியில் இருந்து கையில் ஒரு சிட்டிகை பொடி அள்ளி எடுத்து சுத்து வட்டாரத்தில் இருக்கும் தூசி தும்பட்டைகள் உள்ளே போகும் அளவிற்கு "சர்ர்.." என்று மூக்கில் வைத்து ஒரு இழு இழுத்தார். "வாக்குவம் கிளீனர் தோத்துது போங்கோ.." என்ற நிலைவாசல் படியில் முட்டுக்கொடுத்து நின்ற மாமியின் எகத்தாளமான கமெண்ட்டுக்கு செவிமடுக்காமல் "க.. ஹ.." என்று மண்டைக்குள் சுர்ரென்று ஏறிய பொடியால் தலையை ஆட்டி கணைத்து மீண்டும் ஒரு முறை மூக்கை உறிஞ்சினார். "பொடிக்கு பதிலா ரெண்டு பீரங்கி குண்டை மூக்கில் போட்டு அவாள ஒரு தடவை தும்மச் சொன்னா கோர்ட்ல எதிரிகள் எல்லாம் பயந்து ஓடிடுவான்னேன்.." என்று வக்கீலாத்து மாமி மகளிர் சங்கத்தில் தனது தோழிகளிடம் ஜோக் அடிப்பது வழக்கம். "அண்ணா... ஒரு சிட்டிகை கொடுத்தேள்ன்னா கல்யாணப் பரிசு மாதிரி வாங்கிண்டு ஓடிடுவேன்" என்று டர்க்கி டவலால் மூக்கை துடைத்துக் கொண்டிருந்தவரிடம் மஞ்சள் பல் தெரிய இளித்தான் முத்து.

வெள்ளைக் கலர் சட்டை வேஷ்டி. கந்தையானாலும் கசக்கி கட்டு என்பதை வீராப்பாக மீறியவன் போல தினசரி அழுக்கு வேஷ்டி சட்டை. சட்டை பழுப்பு கலரில் இருந்தாலும் பின்னக் கழுத்துக்கு கலர் கர்ச்சீப் மடித்துக் கொடுத்திருப்பான். "முத்து.. ரௌடி மாதிரி எதக்கு  காலர் பின்னாடி கர்ச்சீப்பு சுத்திருக்கே" என்று யாராவது கேட்டால் "காலர் அழுக்காச்சுன்னா யார் தோப்பா.. மக்களை பெற்ற மகராசிக்கு வயசாய்டுத்து.. மணாளனே மங்கையின் பாக்யம்ன்னு எனக்கு இன்னும் ஒருத்தி வாய்க்கலை..." என்று பெரிய வியாக்யானம் கொடுப்பான். யார் வீட்டு கல்யாணம் என்றாலும் முத்து தான் பத்திரிகை டிஸ்ட்ரிபியூஷன். கல்யாணத்துக்கு பத்து நாள் முன்பிருந்தே மணமக்கள் வீட்டிற்கு காலையிலே வந்துவிடுவான். பேர் வீட்டு அட்ரெஸ் ரெண்டும் எழுதி அவன் கையில் கொடுத்துவிட்டால் தெரு வாரியாக பிரித்துக் கொண்டு சேர்பித்து விடுவான். முத்துவுக்கு சைக்கிள் ஓட்டத் தெரியாது. "முத்து சைக்கிள் ஓட்டக் கத்துண்டா இன்னும் நிறைய வேலை செய்யலாமே" என்று கேட்ட பட்ணம் பவானி மாமியிடம் "அப்புறம் நான் ரிகாஷாக்காரன் ஆயிடுவேன் மாமி.." என்று சிறந்த பதில் கூறி அந்த அழுக்கு காலரை பெருமையாக அவனே தூக்கி விட்டுக்கொண்டான்.

"காலணா காசு கொடுக்காத கஞ்சர் கோபாலன் மாமா வீட்டிற்கு பத்திரிகை கொடுக்க மாட்டேன்" என்று கட் அண்ட் ரைட்டா சொல்லிவிட்டான். "ஏண்டா முத்து மட்டேன்ற.." என்று வக்கீல் கேட்டதற்கு "அந்த மாடி வீட்டி ஏழை அவாத்து பொண்ணுக்கு பணக்கார குடும்பம் ஒன்னு பார்த்தது. பையன் நித்யபடி பீடி சிகரெட் லாஹிரி வஸ்த்துகள் இல்லாம கண்ணே தொறக்க மாட்டான். பெட் காபி மாதிரி பெட் சிகரெட் பெட் ரம்மு... என்ன ஓய்.. மாப்பள திரிகாலமும் நீரும் நெருப்புமா இருப்பாராமேன்னு அவர் அம்மாவுக்கு நேரா கேட்டுட்டேன். தீர்த்தவாரி செட் பூரா நம்ம வசந்த மாளிகை ஜஸ்டீஸ் கோபிநாத் வீட்ல உக்காந்து தாகசாந்தி பண்ணிக்கும் போது இந்தப் பையனை உத்தமபுத்திரன்னு நினைச்சு இவர் பொண்ணுக்கு பார்த்துட்டார். இதை அவர் அம்மாவை வச்சுண்டு சொன்னதில கோச்சுண்டுட்டார். இதனால அவாத்ல அவர் அம்மாவுக்கும் ஆத்துக்காரிக்கும் பழி சண்டை. தாய்க்கு பின் தானே தாரம். ஒரு நல்ல குடும்பத் தலைவனா இல்லாம தாயை காத்த தனையனாவும் இல்லாமா எம்மேல ஹிட்லர் உமாநாத்தா பாயறார்" என்று மூச்சு விடாமல் அரைமணி கதை சொல்லிவிட்டு அந்தப் பத்திரிக்கையை மட்டும் எடுத்து வக்கீல் கையில் கொடுத்துவிட்டு செருப்பில்லாமல் வெற்றுக் காலோடு நடையைக் கட்டினான் முத்து.

பஸ் ஓனர் சுந்தரம் மாமாவை எப்போதும் மோட்டார் சுந்தரம் பிள்ளை என்றுதான் மற்றவர்களிடம் சொல்லுவான். அவர் வீட்டிற்கு பத்திரிகை கொடுக்க போன இடத்தில் கையில் பத்திரிகை வாங்காமல் "அங்கேயே வச்சுட்டு போ" என்று ஒருக்களித்த கதவு வழியாக திண்ணையை காண்பித்த மாமி வீட்டிற்கு விலக்காக இருந்தாள் என்பதை புரிந்து கொண்டு "என்ன மாமி நேற்று.. இன்று.. நாளையா... " என்று கேட்டு வாயார வாங்கிக் கட்டிக்கொண்டான். அடுத்த ஒரு மாதத்திற்கு சுந்தரம் மாமாவை "பட்டாக்கத்தி பைரவன் மாதிரின்னா என்னைக் கண்டா துரத்தறார்.. அப்படி என்ன ஊர்ல இல்லாததையும் பொல்லாததையும் சொல்லிட்டேன்.." என்று ஊர் பூரா சொல்லி அங்கலாய்த்தான்.

"என்னடா முத்து எப்போ கல்யாணம் பண்ணிக்கபோரே.."  என்று கேட்ட பனாரஸ் பரிமளம் மாமியிடம் "சிரித்து வாழ வேண்டும்ன்னு நான் இப்போ இருக்கேன். பிறர் சிரிக்க வாழ வேண்டும்ன்னு கேட்கறேளா..." என்று கேட்டான். எப்போதும் ஒன்பது கஜம் பனாரஸ் பட்டில் ஜொலித்த அந்த மாமி "ஏண்டா வெறும் முத்துன்னு பார்த்தா முரடன் முத்தான்னா இருக்கே....உனக்குன்னு ஒரு நல்ல வேலையா பார்த்ததுண்டா பொண்ணு கிடைக்கும்டா" என்று ஆசிர்வாதம் கொடுத்தாள். "இது உழைக்கும் கரங்கள்.. வக்கீலாத்து பத்திரிகை தான் நான் கடைசியா கொடுக்கறது.. அப்புறம் ஏழைப் பங்காளன் சமையல் சாம்ராட் கிச்சா பரிஜாரகனா அவர் ட்ரூப்ல சேர்ந்துக்க சொல்லி என்னை கூப்ட்ருக்கார்... அவர் செட்ல சேர்ந்து நானும் நளமகாராஜா மாதிரி ஆயிட்டேன்னா எனக்கு ஒரு தமயந்தி கிடைக்க மாட்டாளா என்ன.." என்று பத்திரிகை கொடுத்துவிட்டு போனான்.

ஓரிரு மாதங்கள் பல திருமண மண்டப சமையற்கட்டுகளில் வெந்தான் முத்து. ஒரு நல்ல யோகமான காலத்தில் முத்துவுக்கும் புதையலாக ஒரு ரத்தினம் கிடைத்தது. சமையல் கிச்சாவின் ஒன்று விட்ட அத்தையின் உறவில் சிறுவயதில் அப்பா அம்மாவை பறிகொடுத்த ஒரு பெண்ணிற்கு வாழ்வளித்தான் முத்து. "என்ன முத்து.. கல்யாணம் ஆச்சா.." என்ற கேள்விக்கு "ஓ..பெரிய இடத்து பெண்.. என்னதான் நாம பரிஜாரகனா வேலை பார்த்தாலும் அன்னமிட்ட கைக்கு ஒரு அன்னக்கிளி மாட்டிடுடுத்து.." என்று பெருமையாக ஊர் நெடுக கேட்டவரிடம் சொல்லிக் கொண்டான். "கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் எங்கயும் போகலையா.." என்ற கேள்விக்கு "தேன் நிலவுக்கு தானே கேக்கறேள்.. ஊட்டி வரை உறவு மாமி..." என்று சொல்லி சந்தோஷமாக சிரித்துக் கொண்டே சட்டைக் காலர் கர்ச்சீப்பை சரி செய்துகொண்டான்.

மீண்டும் ஒரு முறை திரும்பிப் பார்த்ததில் வெள்ளை சட்டை வேஷ்டி இரண்டும் தும்பைப்பூ நிறத்தில் இருந்தது. ராஜா வேஷம் போடாத மன்னாதி மன்னனாக மாறியிருந்தான் முத்து. பெண்ணே நீ வாழ்க.

பின் குறிப்பு: எப்போதும் சினிமா தலைப்பு சொல்லும் ஓர் ஆசாமியைப் பற்றிய கதை இது. இதில் நிறைய கருப்பு வெள்ளை திரைப்படங்கள் பெயர்களை உபயோகித்து இருக்கிறேன். எவ்ளோ என்று கண்டுபிடிப்பவர்கள் வைரமுத்து வாலி போன்றார் தங்களின் ஆயிரம் பாடல்கள் புத்தகம் போட்டது போல ஆயிரம் படங்கள் என்று டேடாபேஸ் கணக்காக புத்தகம் போட்டு வரும் ராயல்டி பணத்தில் எனக்கு ஐம்பது சதம் தரும்படி கோரப்படுகிறார்கள். நன்றி.

பட உதவி: couplets.in