குறையொன்றுமில்லை

மார்கழி கச்சேரி சீசன் இன்னும் கொஞ்ச நாளில் களை கட்டத் தொடங்கிவிடும். சுப்புடுக்கள் அதிகம் தலைப்பட ஆரம்பித்துவிடுவார்கள். நிரவல் சரியில்லை கேண்டீனில் வறுவல் சரியில்லை என்று ஏகப்பட்ட விமர்சனங்கள் வரும். பத்திரிக்கைகள் ஒன்றோடொன்று போட்டி போட்டுக்கொண்டு சிறப்பு பக்கங்களில் வளர்ந்த மற்றும் வளரும் கலைஞர்களைப் பற்றி பத்தி பத்தியாக கமெண்டு எழுதுவார்கள். அழகழகான சங்கீத பூஷனிகள் வைர வைடூர்ய ஜிமிக்கிகள் போட்டுக்கொண்டு உடம்பெல்லாம் பட்டாக ஜிலுஜிலுவென்று பாட வருவார்கள். சாரீரம் மற்றும் அந்த வார்த்தையின் துணைக்கால் எடுத்தது போக மீதி வரும் வார்த்தை என்று எல்லாவற்றுக்கும் சேர்ந்து கூட்டம் அம்மும். சபாக்கள் திமிலோகப்படும். தெரிந்தோ தெரியாமலா அறிந்தோ அறியாமலோ கையை திருப்பி திருப்பி தொடை சிவக்க தாளம் போடுவர். திருமனும் பட்டையும் போட்டுக்கொண்டு நிறைய மாமாக்கள் தங்கள் இல்லத்தரசிகளுடன் சபாக்களில் ராப்பகல் அகோராத்திரியாக குடியிருப்பர். இந்த மாதிரியான விசேஷ சந்தர்ப்பங்களிலாவது மாமியின் உப்பில்லா ரசஞ்சாத்திலிருந்து ஒரு பெரிய எஸ்கேப்.

ஆரம்பிக்காத சீசனுக்கு இப்போ என்ன பில்டப் என்ற உங்கள் மானசீக கேள்வி நியாயமானதே. எங்கள் தெருவில் நீங்கள் குடியிருந்தால் இந்த பதிவின் கோலாகல ஆரம்பம் உங்களுக்கு என்னவென்று புரியும். மொத்தம் ஒரு நாற்பதடியே உள்ள தார் சாலை அது. "உன் தலையில எவ்வளவு பேன்?" என்று எதிர்த்தவீட்டு மாமி தன் தலைவிரி கோலப் பெண்ணிடம் பல்லைக்கடித்துக்கொண்டு வாரிக்கொண்டே கேட்டால் அது எங்கள் வீட்டு சமையலறை வரை மிகத் தெளிவாக காது கேட்கும். இப்படியான ஒரு அன்யோன்ய சென்னை வாழ்க்கையில் காலை ஐந்தரை மணிக்கு முழுவாய் பிளந்து வாய்ப்பாட்டு கச்சேரி ப்ராக்டீஸ் செய்தால் எப்படி இருக்கும். மிகவும் புரியும்படியாக விளம்ப வேண்டும் என்றால் ஒரு மண்வெட்டியை எடுத்து தார் ரோட்டில் போட்டு இப்படியும் அப்படியும் கரண்டினால் எப்படி இருக்குமோ அதுபோல ஒரு அசாத்திய குரல் வளம் அந்த  மாமிக்கு.

ஒரு பக்கம் ஆடியோ சிஸ்டத்தில் பாம்பே ஜெயஸ்ரீயோ, சுதா ரகுநாதனோ வர்ணம் இழுத்துக் கொண்டிருப்பார்கள். பின்னாலேயே மாமியும் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக "உ...ஆ...." என்று இழுக்க ஆரம்பிப்பார்கள். ஏரியா  தாண்டி வந்த சக பைரவரை பார்த்து ராகம் பாட ஆரம்பிக்கும் உள்நாட்டு பைரவர் போல. நேரம் ஆகஆக சூடு ஏறும். எவ்வளவு நாழி சங்கீதப் பயிற்சி எடுத்துக்கொள்வார்கள்? உட்கார்ந்து பாடுவார்கள்? இது போன்ற மேலான கேள்விகளுக்கு நான் பதில் சொல்லவேண்டும். கடமைப்பட்டுள்ளேன். முதலில் இப்படி பாடுவார்கள் என்று நீங்கள் கேட்பதே தவறு. கத்துவார்கள். காட்டு கத்தலாக கத்துவார்கள். கீழ் ஸ்தாயியில் போகும்போது ஒரு வளர்ந்த பூனையின் வித்தியாசமான மியாவ் போல இருக்கும். இது போன்ற அசாதாரணமான சமயங்களில் மாமியின் பெண்ணும் பையனும் கண் காணாத காது படாத இடத்திற்கு ஓடிவிடுவார்கள் என்று நினைக்கிறேன். எப்போது அந்த அம்மணி பாட ஆரம்பித்தாலும் அந்தப் பையன் அவர்கள் மேல் உள்ள ஆத்திரத்தில் வண்டியை ஒரு ஜென்மாந்திர எதிரி போல ஓங்கி மிதித்து எங்கோ பறந்துவிடுகிறான். ஒரு மகளிர் நூறு மீட்டர் பந்தயம் ஓடும் வேகத்தில் அந்தப் பெண் பையை தோளில் மாட்டிக்கொண்டு கல்லூரிக்கு பின்னங் கால் பிடரியில் அடிக்க ஓடுகிறது. சில சமயங்களில் அந்தப் பெண் மூச்சிரைக்க பிடிக்கிறது ஓட்டம். அந்த மாமா, தாலி கட்டிய புண்ணியவான் ஆள் அட்ரசே காணோம். அவருக்கு தான் ஆயுள் தண்டனை.

என்றைக்காவது அந்த மாமியின் சத்தம் கொஞ்சம் குறைச்சலாக இருக்கும். இரண்டொரு நாள் காது தீட்டி கவனித்ததில் தான் எனக்கு அந்த மர்மம் விலகியது. என்னவென்று பார்த்தால் அன்றெல்லாம் நித்யஸ்ரீ மகாதேவன் சிடியில் பாடுகிறார். அவரின் குரலுக்கு ஈடாக நம்ம லக்ஷ்மன் சுருதி மாலதி கூட "மன்மத ராசா" எட்டிப் பிடித்து பாட முடியாது. எட்டெட்டும் பதினாறு கட்டை. இந்தக் காலத்தில் கூட மைக் இல்லாமல் ஒருவர் ஆயிரம் பேருக்கு கச்சேரி செய்யவேண்டும் என்றால் அது நித்யஸ்ரீயால் நிச்சயம் முடியும். நான் நித்யஸ்ரீயின் பரம ரசிகன். பாட்டு காதை துளைத்து மூளையை திருகி இதயத்தில் நுழைந்துவிடும். அவ்வளவு ஒரு காத்ரம். அவர் பாடும் போது வேறு எங்கும் கவனிக்க முடியாது. மேளமும் நாதஸ்வரமும் பக்க வாத்தியங்களாக கொண்டு நித்யஸ்ரீயின் ஆல்பம் ஒன்று கேட்க நேர்ந்தது. "அதரம் மதுரம்.." கிருஷ்ணாஷ்டகம். நிச்சயம் வேறு எந்த பிஞ்சுக் குரலும் பக்கவாத்திய மேளத்திற்கு பாட முடியாது. வயலினுக்கே எகிறாத சாரீரங்கள் இருக்கும் இந்தக் காலத்தில் இவர் நாதசுரத்திற்கு பாடுகிறார். நல்ல கெட்டியான குரல்.

முந்தாநாள் சாயங்காலம் வெளியே விளையாட சென்ற என் பெண்ணை கூப்பிட்டு "நான் எப்படி பாடறேன்?" என்று கருத்து கேட்டிருக்கிறார் மாமி. அலறியடித்துக் கொண்டு மேலே ஓடிவந்த என் பெண் ஏதோ பேயறைந்தது போல என்னிடம் "அந்த மாமி.. மாமி.. " என்று சுரம் பாடினாள். "என்ன சொல்லு" என்று பயந்து கேட்டதற்கு அவர்கள் கேட்டதை சொல்லி சொல்லி சிரிக்கிறாள். அவர்கள் ஆர்வம் பாராட்டக்கூடியதே. மறுப்பதற்கில்லை. ஆனால் ரோடில் ஒரு ஈ காக்கா போக விடாமல் இப்படி படுத்துவது நியாயமா? ஏ.சி. நீல்சன் மாமிக்கு ஒரு கருத்துக் கணிப்பு நடத்திக் கொடுத்தால் தேவலை.

இன்று காலை வண்டி துடைத்துக் கொண்டிரும்க்கும்போது மீண்டும் சிடி ஆன். மாமியும் பாட்டும் ஆன். இந்த முறை எம்.எஸ். பாட்டு "குறையொன்றுமில்லை... மறை மூர்த்தி கண்ணா... " மாமி மனமுருகி எம்.எஸ் பாடுவதை பீட் செய்வதற்கு முயன்றுகொண்டிருந்தார்கள். ஒரு டூ வீலர் காரர் அவர்கள் வீட்டில் ஏதோ அசம்பாவிதம் நடந்தது போல திரும்பி திரும்பி பார்த்துக் கொண்டே போனார். மாமி பாட்டு அவரை காவு வாங்கிவிடப் போகிறதே என்று பயம் எனக்கு. விடாமல் சிடி தேயும் வரை இரண்டு மூன்று முறை பாற்கடலில் பள்ளி கொண்டிருக்கும் பரந்தாமனுக்கு கேட்கும் வரை "குறையொன்றுமில்லை.." என்று பாடிவிட்டார்கள். கேட்ட எனக்கும் அந்த பரம்பொருளுக்கும் தானே தெரியும்...

ஸ்யாமா சாஸ்த்ரி, முத்துஸ்வாமி தீக்ஷிதர், தியாகப் ப்ரம்மத்திர்க்கே வெளிச்சம்.

பட உதவி: http://picasaweb.google.com/esridhar

பின் குறிப்பு: சீசனில் இன்னொரு முழு பதிவு உண்டு. ஜாக்கிரதை!!

-