மன்னார்குடி டேஸ் - மன்னை டாக்கீஸ்

வருஷம்-16 ரிலீஸ் ஆகி தாய்க்குலங்கள் குழந்தை குட்டிகளுடனும் மற்றும் இளவட்ட காதலர்களின் பேராதரவோடும் மெயின் ரோடு வரைக்கும் இருக்க அணைத்துக்கொண்டு வரிசையில் நின்று டிக்கெட் வாங்கி பார்க்கும் கூட்டமாக சாந்தி தியேட்டரில் அமோகமாக ஓடிக்கொண்டிருந்தது. ஒரு நாளைக்கு மொத்தம் மூன்று காட்சி. மதியம் ரெண்டு மணிக்கு வெட்டிப்பொழுது போக்குவோர்க்கு மாட்னி, சாயந்திரம் ஆறு மணிக்கு குடும்ப இஸ்திரிகளுக்கு முதல் ஆட்டம், இரவு ஒன்பதரைக்கு எங்களைப் போல தண்ணீ தெளிச்சு விட்ட கேஸ்களுக்கு இரண்டாம் ஆட்டம். அன்றைக்கு ராத்திரியும் ஒரு சினிமா ஆப்பரேட்டரின் கர்ம சிரத்தையுடன் 'ஆந்தை' ராஜா இரண்டாம் ஆட்டம் வ.16 பார்க்க கிளம்பினான். (ஆந்தை பற்றிய குறிப்புகள் வேறு ஒரு பதிவில் பதியப்படும்) "என்னடா டெய்லி இந்தப் படம் பார்க்கிறியே எதுவும் வேண்டுதலா?" என்ற நண்பர்களின் விசாரணைக் கேள்விக்கு அப்போது அவன் கொடுத்த விளக்கம் கேட்டு ரெண்டு பேர் அவனை மிதியடியை கழட்டி எடுத்துக் கொண்டு அடிக்க கிளம்பிவிட்டார்கள். ஒரு அரைமணி கரகாட்டக்காரன் வண்டி தள்ளும் கவுண்டமணி செந்திலாரை நினைத்து நினைத்து அடிப்பது போல் சுற்றி சுற்றி விரட்டினார்கள். என்னவென்று மதிலிலிருந்து அவனை தனியாகத் தள்ளிக் கொண்டு போய் விசாரித்தால் சொன்னான்  "இல்லைடா.. படம் பேர் வருஷம் 16 அதனால பதினாறு தடவை பார்க்கலாம்ன்னு.." என்று இழுத்தானே பார்க்கலாம். "நல்லவேளை உனக்கு நூறாவது நாள் படம் பிடிக்கலை.. அப்படி பிடிச்சுருந்தா உன்னாலையே தியேட்டர் ஓனர் லாபம் பார்த்திருப்பான்.." என்ற ஸ்ரீராமின் கிண்டலுக்கு லாவனியாக "அப்ப ஆயிரத்தில் ஒருவன் பிடிச்சிருந்தா.." என்றான் இன்னொருவன்.

காலையில் பெரும்பாலான மன்னை கொட்டாய்களில் "பக்தி" படம் போடுவார்கள். காலைக் காட்சி என்பது கட்டிளம் காளையர்க்கு என்பது போய் பல்லு போய், வீட்டில் சொல்லு போய் திண்ணையில் எழுந்திருக்காமல் படுத்திருக்கும் காலத்தில் இருப்பவர்கள் கூட வரிசையில் முதல் ஆளாய் நின்று செருப்பு அறுந்துபோக தியேட்டருக்குள் நுழைவார்கள். இவர்களை கண்ணுற்ற ஆப்பரேட்டருக்கே படம் போடுவதற்கு மூட் அவுட் ஆகிவிடும். ஷார்ட் அண்ட் ஸ்வீட் ஆக ஒரு மணியிலிருந்து ஒன்னரை மணி டாக்குமண்டரி படம் போல ஓடும். இப்படத்தின் 'ஆட்ட' நுணுக்கங்கள் தெரிந்த சில விவரமான 'கலா'ரசிகர்கள் மிகச் சரியான தருணத்தில் உள் நுழைந்து வெளியே வந்து விடுவார்கள். யார் கண்ணிலும் படமால் ஓரமாக உட்கார்ந்து கன்னம் சிவக்கும் வெட்கத்துடன் படம் பார்ப்பார்கள். சாந்தி திரையரங்கில் ஆங்கிலம், லக்ஷ்மி தியேட்டரில் மலையாளம் என்று மொழிவாரியாக பிரித்து இப்படங்கள் வெளியிடப்படும். ஆங்கிலப் பிரியர்களுக்கு சாந்தியும் சேரநாட்டில் நாட்டமுடையவர்களுக்கு லக்ஷ்மியும் தாகம் தணிக்கும் ஆதர்ஷ கொட்டாய்கள். முதல் நாள் முதல் ஷோ கடைசி வரிசையில் யாருக்கும் தெரியாமல் பார்ப்போரும் உண்டு. தீபாவளி, பொங்கல் போன்ற பண்டிகை நாட்களில் பிரமீளா, அபிலாஷா (அந்த காலத்தில்) போன்ற முன்னணிகளின் சிறப்பு திரைப்படங்கள் பிரத்யேக காலை காட்சியாக ரிலீஸ் செய்யப்படும்.

தியேட்டருக்கு செல்லும் பாதையின் இரவு நேரத் தோற்றம்?

காளவாக்கரை போகும் வழியில் யானை விழுந்தான் குளத்தின் கரையில் இருப்பது விஜயா தியேட்டர். இதிலும் 'அந்த' சமாச்சார படங்கள் திரையிடப்படும். ரஜினியின் மனிதன் திரைப்படம் பார்த்தது ஒரு வரலாறு. எப்போதும் இரவுக்காட்சிகள் தான் எங்களுக்கு இஷ்டம். சைக்கிளில் டபுள்ஸ் திரிபில்ஸ் என்று இரண்டு மூன்று பேராக ஜோடி சேர்ந்து தியேட்டரில் போய் களமிறங்குவோம். ஒரு படையாக கிளம்பி அதே போல் விஜயா சென்றடைந்தோம். ஸ்ரீராம் வாமன ரூபம். ஆனால் அவனுடைய வாய் விஸ்வரூபம். மிக நன்றாக நகைச்சுவையோடு கோர்த்து கோர்த்து பேசுவான். ஐந்து ரூபாய் டிக்கெட்தான் கிடைத்தது. நம்பரில்லா சீட்டுகள். நபரில்லாமல் இருந்தால் உட்கார்ந்துகொள்ளலாம். படம் ஆரம்பிப்பது வரையில் சீட்டை கையில் கெட்டியாக பிடித்துக் கொண்டு உட்கார்ந்திருக்கவேண்டும். அபான வாயு வெளியேற்றக் கூட லேசாக ப்ருஷ்ட்டத்தை தூக்க முடியாது. சீட்டைப் பிடித்து விடுவார்கள். படம் ஓட ஆரம்பித்துவிட்டால் அப்புறம் எல்லாம் சுபம். இரண்டாம் ஆட்டத்திற்கு எப்போதுமே சொற்ப மகளிர் கூட்டம்தான் கூடும். பெண்கள் ஆண்கள் தனித்தும் கலந்தும் உட்காருவதற்கு ஏதுவாக இருக்கைகள் அமைக்கப்பட்டிருக்கும்.

தியேட்டரின் உச்சாணி கொம்பில் கட்டியிருந்த "விஜயா" கூம்பு ஸ்பீக்கர் "மாங்குயிலே பூங்குயிலே" பாடுவதை நிறுத்தினால் படம் ஓட ஆரம்பித்துவிட்டது என்று உலகத்திற்கு உணர்த்துவார்கள். சைக்கிள்களை கீற்றுக்கொட்டகை ஷெட்டில் விட்டு ஐம்பது பைசா டோக்கென்களை வாங்கிக் கொண்டோம். அரையடிக்கு அரையடி இருக்கும் மரணத்தின் டிக்கெட் நுழைவாயிலுக்கு ஸ்ரீராமனை அனுப்பினோம். குள்ளமாக இருப்பதால் பெரிய அண்ணாக்களின் இருதொடைகளுக்குள் நுழைந்து வெளியே வந்து வாங்கிவிடுவான். நம் ஜனம் ஒரே சமயத்தில் நான்கு கை கவுண்ட்டருக்குள் விட்டு டிக்கெட் கொடுப்பவரை திணறடிக்கும். எந்தக் கை, எந்தக் குரல், எவ்வளவு டிக்கெட் என்று நினைவு வைத்துக்கொண்டு வெண்டிங் மிஷின் போல டிக்கெட் கொடுக்க வேண்டும். ஏதோ சொர்க்கத்திர்க்கு டிக்கெட் வாங்கியவன் போல வெற்றிப் புன்னகையில் கவுண்ட்டரை விட்டு வெளியே வந்தான் ஸ்ரீராம். ஒரு நூறு மீட்டர் ஓட்டப்பந்தயம் ஓடி இருக்கைகளை கப்பென்று பிடித்துக்கொண்டோம். ஆயிரம் அடிக்கு மேலே அறுந்த நூலேனியைப் பற்றிக் கொண்டு தொங்குவது போல வைராக்கியத்துடன் கால்களை பரப்பியும், கால் மேல் கால் போட்டுக்கொண்டும் ஆக்கிரமித்தோம். படம் ஆரம்பிக்க ஐந்து நிமிடம் முன் குளிர்காலம் உடம்பை பாடாய் படுத்தியதால் இயற்க்கை அழைப்பிற்கு ஸ்ரீராம் வெளியே சென்றான்.

உட்கார்ந்த ரோவின் கடைசி சீட் அவனுது. நாங்கள் ஒருவருக்கொருவர் உலகம் மறந்து அரட்டைக் கச்சேரி செய்துகொண்டிருந்தோம். அப்போது ஒருவர் பூலோகம் மேலோகம் தெரியாமல் வாயை திறந்தால் வழியும் வரை சரக்கு அடித்துவிட்டு ஸ்ரீராம் இருக்கையில் வந்து பொத்தென்று சரிந்துவிட்டார். திரையில் படம் ஆரம்பிக்கும் முன் இங்கே கிளைமாக்ஸ் ஆரம்பித்தது. ஸ்ரீராம் வந்தால் இந்தாளை எப்படி எழுப்புவது என்ற சிக்கலான கேள்வி. அவன் போன வேலையை திருப்தியாக முடித்துக்கொண்டு வந்து பார்த்தால் அங்கே ஒரு மன்னை நகரின் மகா குடி மகன். ஸ்ரீராமும் நாங்களும் எடுத்து சொன்னோம், பணிந்து சொன்னோம், கெஞ்சி கேட்டோம் ம்.ஹூம் பலனில்லை. "இவர் என்ன கூறுகிறார் என்றால்..." என்று ஹிந்தியில் பேசிய விவசாயிக்கு தமிழ் குரலில் பேசிய டாக்குமெண்டரி திரையில் ஓட ஆரம்பித்துவிட்டது. இன்னும் இரண்டு நிமிடங்களில் படம் தான். "டேய்.. எழுந்துருடா..." என்று ஒரு சிம்ம கர்ஜனையுடன் ஸ்ரீராம் கூச்சலிட ஆரம்பித்தான். அவன் போட்ட காட்டுக் கத்தலில் ஸ்மரணை வந்த அந்த மகானுபாவன் தியேட்டர் நாற அவன் வாயைத் திறந்து "எழ்ன்ன சொழ்ல நீ யாழ்ர்டா.." என்று கேட்க அதற்க்கு ஸ்ரீராம் "மனிதன்..." என்று ரஜினி ஸ்டைலில் ரஜினி ராகத்தில் பாடி சொன்னான். ஸ்ரீராம் ஜாதக விசேஷம் சொன்ன வாய் மூடும் முன் பொளேர்ன்னு ஒரு அறை அவன் கன்னத்தில் விழுந்தது. உடனே எங்கள் படை எழுந்தது. டூப் இல்லாமல் ஒரு சண்டைக் காட்சி அங்கே ஆரம்பமானது. தியேட்டர் மனேஜர் பஞ்சாயத்துக்கு வந்து பார்த்தபோது என்னை உத்துப் பார்த்து "xxxxx பையனா நீ.." என்று என் கை குலுக்கி குசலம் விசாரித்ததும் அடித்தவனுக்கு போதை தெளிந்தது. பிடரியில் ரெண்டு தட்டு தட்டி வேறு இடத்தில் கொண்டுபோய் உட்காரவைத்தார். படம் முடியும் வரை திரையை விட அதிக நேரம் அந்த குடிகாரனைத் தான் பார்த்தான் ஸ்ரீராம். சினிமா பார்க்கவும் ப்ராப்தி வேணுமோன்னோ.

பஸ்ஸ்டாண்டை ஒட்டி இருக்கும் தியேட்டர் செண்பகா டாக்கீஸ். பச்சை கலர் இரும்பு பலகையில் வெள்ளையில் எழுதியிருக்கும். இப்போது அந்த தியேட்டர் உயிரோடில்லை என்று நினைக்கிறேன். அங்கு தரை டிக்கெட் உண்டு. தரை டிக்கெட்டின் இரண்டு பக்கங்களிலும் மூங்கிலால் துளி போன்று சட்டம் அடித்து சிகப்பு கலர் இரும்பு வாளிகளில் "தீ" என்று எழுதி ஆற்று மணல் நிரப்பி வைத்திருப்பார்கள். உயரம் குறைவானவர்கள் மணலை சிறுகுன்றாக குவித்து அதன் மேல் அமர்ந்து சினிமா பார்ப்பார்கள். பக்கத்து கிராமங்களில் இருந்து வந்தவர்கள் பேருந்தின் ஹாரன் சத்தம் கேட்டு அவர்கள் பஸ் கிளம்பினால் கிளைமாக்ஸ் கூட பார்க்காமல் பின்னால் தட்டிக்கொண்டு போய்விடுவர். இந்த திருத் தியேட்டரில் எப்போதும் நல்ல படங்களையே வெளியிடுவர். கண்டிப்பாக கெட்ட காரிய படங்கள் எதுவும் திரையிடப்பட மாட்டா. இதில் நான் பார்த்த திருப் படம் "சம்பூர்ண ராமாயணம்".

இப்படி சாந்தி, லக்ஷ்மி, விஜயா, செண்பகா என்று பொம்பளை ராஜ்ஜியமாக இருந்த தியேட்டேர் கும்பலுக்கு போட்டியாக ஆம்பளை சிங்கமாக வந்த கொட்டகை தான் சாமி. சாமி தியேட்டரிலிருந்து நேரே போய் இடது கை பக்கம் பஸ் ஸ்டாண்ட் போவதற்கு திரும்பினால் வலதுகைப் பக்கத்தில் ஐந்தாவதாக இருப்பது சாமி. வந்த புதிதில் சக்கை போடு போட்டது.  நல்ல வசூல். எல்லாம் புதுப் படங்கள். சாமியில் பார்க்க வேண்டும் என்று ஒற்றைக்காலில் சினிமாத் தவம் இருந்தவர்களும் உண்டு. சாமி தியேட்டர் இரண்டாம் மூன்றாம் வகுப்பு டிக்கெட்டுகள் வாங்கினால் கட்டாயம் ஒன்றாம் சங்கதியின் நாற்றம் மூக்கை துளைக்கும். இடைவேளையின் போது அந்த துர்கந்தத்தோடு கோன் ஐஸ் க்ரீம் வாங்கி சாபிடுவது அலாதியான ஒன்று. அதையெல்லாம் அனுபவித்தால் தான் தெரியும். கல்யாணம் ஆன புதிதில் பட்டணத்து பெண்டாட்டியை அழைத்துக்கொண்டு முதல்வன் படம் சாமி தியேட்டரில் தான் பார்த்தேன். முதல் வகுப்பு டிக்கெட் என்று பெருமையாக சொல்லிக்கொண்டே காதலர்களின் வரிசை என்று பெருமையாக அழைக்கப்படும், மேலிருந்து முதல் வரிசைக் கோடியில் காலரை தூக்கி விட்டு பெருமையாக உட்காரவைத்தேன். இரண்டே நிமிடங்களில் கொஞ்சம் நெளிந்தவள் சீட்டுக்கு அடியில் இருந்து கருப்பாக பெரிய உடைக்காத உளுத்தம் பருப்பு சைசுக்கு ஒன்றை எடுத்து என் கையில் கொடுத்தாள். உயிருள்ள மூட்டைப் பூச்சி. அடுத்த முறை கையை துழாவி இரண்டு பிரி சனல் எடுத்து திரித்து என் கையில் திணித்து "குஷன் சீட்டு..." என்று சொல்லி சிரித்தாள்.

இரவுக்காலத்தின் இந்த அற்புதத்தை படம் பிடித்த பெருமைக்குரியவர் இங்கே http://picasaweb.google.com/abhishek.voip

-