வெடியார்ப்பணம்

உள்ளாட்சி தேர்தலினால் இந்த வருஷம் பட்டாசுக்கடைகள் கொஞ்சம் லேட். தீவுத்திடல் போன்ற பெரிய மைதானங்களில் தான் பட்டாசு விற்பனை செய்யவேண்டும் என்ற நீதிமன்ற உத்தரவை யாரும் கண்டுகொண்டதாக தெரியவில்லை. சந்துபொந்திலெல்லாம் சாக்கு டெண்ட் அடித்து கூவிக்கூவி விற்கிறார்கள். “யப்பா! நாம எப்ப வாங்கப்போறோம்” என்று ஊசிப் பட்டாசாய் வெடித்த என் பிள்ளைகளை இன்று நாளை என்று இழுத்தட்டித்து போன சனிக்கிழமை இழுத்துக்கொண்டு போனேன். வளர்ந்தாலும் நானும் சிறு பிள்ளைதான், எனக்கும் பட்டாசு கொளுத்தப் பிடிக்கும்.

எண்பதுகளில் ஒரு தீபாவளிக்கு ”தம்பி நூறு ரூபாய்க்கெல்லாம் வெடி கிடையாது” என்று மிலிட்டரி ஆபீசர் மாதிரி வீட்டில் கறாராக சொல்லிவிட்டார்கள். ”ஒத்தைவெடிக்கட்டு தெனம் ஒரு ரூபாய்க்கு வாங்கி ஒரு மாசமாக கொளுத்தி ஏற்கனவே காசைக் கரியாக்கியாச்சு. இன்னமுமா..” என்று என் வாயை லட்டால் அடைத்துவிட்டார்கள். 98 ரூபாய்க்கு ஒரு இரண்டடி நீள சாக்குத் துணிப்பை வழியவழிய வெடி வாங்கி இனாமாக ஒரு சாணி பத்தியும் கொளுத்துவதற்கு தந்தார்கள். இப்போது சாணி பத்தி பத்து ரூபாய். “இவ்ளோ ரூபாய்க்கு வாங்கறோம். இது கூட ஃப்ரீயாக் கிடையாதா?”ன்னு கேட்டால், “எனக்கு யாரும் ஃப்ரீயாத் தரலையே சார்”னு கல்லாவில் உட்கார்ந்து கொண்டு ஐஐடி-ஜெஈஈ கேள்வி ரேஞ்சுக்கு கேட்டுவிட்டோம் என்கிற மமதையில் உள்நாக்கு தெரியும் வரை ”ப்ஹா...ப்ஹா” சிரிக்கிறார் அந்த வெடிச்சிரிப்பு வெடிகடைக்காரர்.

98 ரூபாய் சரக்கில் வீட்டுக்குப் போவதற்குள் கையைவிட்டுத் துழாவித் துழாவி கணக்கெடுத்தால் எலெக்ட்ரிக் ஸ்டோனும் மத்தாப்பூ தீக்குச்சியும் இல்லை. பை நிறையா கொட்டியிருக்கிற வெடியில சந்தோஷம் கிடைக்காம வாங்காத அந்த ரெண்டு ஐட்டம் அந்த தீபாவளியை ஒட்டுமொத்தமாக புஸ்ஸாக்கிக் கொண்டிருந்தது. நரகாசுரன் செத்தே இருந்திருக்க வேண்டாம் என்று அவனுக்காக அனுதாபப்பட வைத்துவிட்டது.

ஜென்ம ஜென்மங்களாக தீபாவளிக்கு ஒரு வாரம் முன்பாகவே மொத்த வெடிக் கொள்முதல் செய்து பாட்டி வடாம் காய வைப்பது போல மொட்டை மாடியில் படியேறும் இடத்து சன்ஷேடில் உட்கார்ந்துகொண்டு வெடி அடியில் இங்கிலீஷ் பேப்பர் போட்டு சுள்ளென்று அடிக்கும் வெய்யிலில் காய வைப்போம். “ரெண்டு நாள் வெய்யில்ல இருந்தா சவுண்டு டபுள் மடங்கு வரும்” என்று யாரோ வெடி பல்கலைக்கழக பட்டாசாராய்ச்சியில் டாக்டர் பட்டம் பெற்றுக் கண்டுபிடித்து சொன்னதைப் போன்று வாரம் முழுக்க மொ.மாடியில் பரப்பி எந்தெந்த வெடியை முதல் நாள் இரவு கொளுத்தனும் எது முதலில் எது கடைசி எது கார்த்திகைக்கு என்று அட்டவணை தயாரிக்கப்படும்.

அந்த வருஷ தீபாவளிக்கு பெருமழை வானத்தைப் பிய்த்துக்கொண்டு பண்டிகை கொண்டாடவிடாமல் கொட்டோ கொட்டென்று கொட்டியது. வங்காளவிரிகுடாவில் புயல் மையம் கொண்டிருப்பதாகவும், மூன்றாம் எண் எச்சரிக்கைக் கொடி பட்டொளி வீசிப் பறப்பதாகவும் பதபதைக்கும் தகவல். ஆகாய கங்கையாக மழை பொழிந்துகொண்டிருந்ததில் தான் அனைவருக்கும் தீபாவளி கங்காஸ்நானம்.

எப்போதுமே திருச்சி விவிதபாரதி இன்று மழை பெய்யும் என்றால் வெய்யில் அடிக்கும், மிதமான சீதோஷனம் என்றால் கிருஷ்ண பரமாத்மா கோவர்த்தனகிரியை குடையாய் பிடிக்கும் அளவிற்கு பொத்துக்கிட்டு ஊத்தும். ஆனால் அம்முறை பெய்யெனப் பெய்யும் மழையாக ஏகத்துக்கும் அவர்கள் வானிலை அறிக்கைச் சொல்லுக்கு கட்டுப்பட்டு அடித்துப் பெய்தது. ”ஐப்பசியில் அடை மழை” என்று ஊஞ்சலாடிய பாட்டியின் பழமொழி வேறு எங்களை வதைத்தது. அது ப்ளாஸ்டிக் காரி பேக்குகள் புழக்கத்தில் இல்லாத மாசற்ற காலம். பாட்டம் பாட்டமாக பெய்யும் ஒரு மழைக்கும் அடுத்த மழைக்கும் இருக்கும் இண்டெர்வெல்லில் வெடி வாங்கி வீட்டுக்குத் தூக்கிக் கொண்டு ஓடி வந்தாகிவிட்டது.

கட்டு பிரித்து ஒரு லக்ஷ்மி வெடி வைத்துவிட்டு பத்தடிக்கு நாய் துரத்தும் அவசரத்தில் ஓடிப்போய் காதைப் பொத்திக்கொண்டு காத்திருந்ததில் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக மருந்து சுருட்டிய பேப்பர் வரைக்கும் வந்து லக்ஷ்மியை பேப்பராக சிதறடிக்க மனமில்லாமல் திரியிலிட்ட நெருப்பு பொசுக்கென்று அணைந்து போனது. வெடியனைத்தும் மந்திரிகள் மேல் போட்ட ஊழல் கேஸ்கள் போல புஸ் ஆனதில் பக்கத்து வீட்டு துடிப்பான நண்பன் ஒரு உபாயம் செய்தான். எல்லா வெடியையும் பாக்கெட்டோடு ஒரு பெரிய சட்டியில் போட்டு வறுத்தால் சூடாகி வெடிநிலைக்குத் தயாராகிவிடும் என்ற மதிநுட்பத்தோடு அறிவார்ந்த ஒரு செயலில் இறங்கினான்.

லெக்ஷ்மி வெடி, சிவாஜி வெடி, குருவி, அன்னம், சரம், ஆட்டம் பாம் என்று அனைத்து ரக வெடிகளையும் எடுத்து ஒரு ஈடு வறுத்துவிட்டு மறு ஈட்டுக்கு மீதியைப் போடலாம் என்று அடுப்பில் இரும்புச் சட்டியில் வைத்துவிட்டு வாசலுக்கு வந்தான். அனலிலிட்ட சிவாஜியும், லக்ஷ்மியும் சூடு தாங்காமல் கொதித்தெழுந்து அவர்கள் வீட்டு சமையலறையை துவம்சம் செய்துவிட்டார்கள். எங்கள் எல்லோருக்கும் முன்னதாக முதலில் தீபாவளி கொண்டாடியவனுக்கு கோரஸாக சேர்ந்து வாழ்த்து சொன்னோம்.

மத்தாப்பு கொளுத்தும் மங்கையரின் எண்ணத்திலும் அன்றைக்கு அந்த பெருமழையோடு இடியும் சேர்ந்து விழுந்தது. வீட்டில் “வர்ற மார்கழி தாண்டாது” என்றிருக்கும் பெருசுகளை கூடத்தில் மத்தாப்பு கொளுத்தி புகையோடு மேலே வெண்புகை தவழும் தேசத்திற்கு அனுப்பிவிடப் போகிறார்கள் என்று முன்ஜாக்கிரதையாக வெடி கொளுத்துவதற்கு அனுமதி மறுக்கப்பட்டார்கள். வீதிகளில் பிஜிலி கொளுத்தும் குஜிலிகளைக் காணாது ஆண் சமுதாத்திற்கு அன்று பேரிழப்பு ஏற்பட்டது.

வெடிகொளுத்தும் பேரார்வத்தில் சைக்கிள் கேரியரை ராக்கெட் லான்ச்சராக பயன்படுத்தி விண்ணில் செலுத்தியதில் அது மண்ணில் பாய்ந்து புது பட்டு வேஷ்டியை டப்பாக் கட்டு கட்டி வந்த கடைக்கோடி வீட்டு மாமாவின் தொடையில் பாய்ந்து துளைத்துவிட்டது. அவர் எழுப்பிய மரண ஓலத்தில் தெரு நிசப்தமானது. அவருடைய பாரியாளின் சாபத்தில் கேட்போர் காதுகள் ரணகளமானது. ”புதுத்துணி நெருப்புப் பட்டு தீஞ்சு போனா ஆகாதும்பா” என்று அவருக்கு ஆதரவாக பீதி கிளப்பிய இன்னொரு பாட்டியால் புதுவஸ்திராசையும் அந்தத் தீபாவளியில் அடியோடு ஒழிந்து போனது.

மழை இடைவிடாமல் இந்தத் தீபாவளிக்கும் வெற்றிகரமாகப் பெய்துவருவதால் இந்தப் பதிவையே வெடியார்ப்பணமாக என் நண்பர்களுக்கு சமர்ப்பித்து என்னுடைய இதயங் கனிந்த தீபாவளி நல்வாழ்த்துகளை  தெரிவித்துக் கொள்கிறேன்.

அடிச்சொருகல்: எனக்காக சரம் வெடித்த பாவனாவுக்கு ஒரு நன்றி. பாவனா படம் எனக்களித்த நண்பர் பாரதிராஜாவுக்கு ஒரு நன்றி. போன வருஷ தீபாவளி சமயத்தில் மன்னையில் கொண்டாடிய தீபாவளி பற்றிய பதிவுக்கு இங்கே சொடுக்கவும்.

-