மன்னார்குடி டேஸ் - மார்கழியில் மன்னை

என்றைக்கு விடியற்காலை "ஜிங்.ஜிங்.சக். ஜிங்..ஜிங்.சக்" என்ற கோரஸான ஜால்ரா சத்தம் தலையோடு கால் போர்த்திய கம்பளிக்குள் நுழைந்து உங்களை எழுப்பி விட்டால் அன்றிலிருந்து மார்கழி பிறந்து தனுர் மாத பஜனை தொடங்கி விட்டது என்று அர்த்தம். திருமஞ்சன வீதி செந்தூர ஆஞ்சநேயர் திருக்கோவில் தான் இந்த பஜனை கோஷ்டியின் ஆரம்பம். காலை சரியாக ஐந்து மணிக்கே ஸ்நானம் செய்து சட்டை போடாமல் தும்பைப்பூ போல வேஷ்டி மட்டும் உடுத்தி ஒரு பக்க தோளில் ஒரு முழம் கதம்பமோ மல்லியோ சார்த்திக்கொண்டு குறைந்தது பத்து பதினைந்து பேர் மார்கழிப் பனி மழையில் நனைந்து வீதிகளில் பக்தி சொட்டும் பஜனை மழை பொழிவார்கள். இந்த சத்சங்கத்திற்கு கோபால்சாமி சார்தான் தலைமை நடத்துனர். வழுக்கைத் தலை வாமன ரூபம். நல்ல கட்டுமஸ்தான ஆகிருதியான உடல். வெண்கல ஜால்ரா அவர் கையில் ஜதி பாடும். அந்த வெண்கல ஜால்ராவுக்கு இணையான கணீர் குரல். முதல் வரிசையில் நடுநாயகமாக பளீரென்ற ஜால்ராவை கைகளில் கோர்த்துக் கொண்டு கோபால்சாமி சார் அவருக்கு வலது பக்கத்தில் போஸ்ட்மேன் ரங்குடு கஞ்சீரா இடது புறத்தில் கோ. சார் தோளில் இடித்தபடி பஜனையை தூக்கிப் பாட ஏதுவாக ஹார்மோனியம் பொட்டி போட்டபடி மோகன் மற்றும் சிறு சிறு வாண்டுகள் இரு ஓரத்திலும் பெரியவர்களின் விரட்டல் நடைக்கு சமமாக குடுகுடுவென்று ஓடி பஜனை பாடி வருவார்கள். போஸ்ட்மேன் ரங்குடுக்கு கொஞ்சம் மேலுதடு பெரிதாக இருக்கும். கீழுதடோடு சேர்ந்து படியாமல் அடம் பிடிக்கும். வாயால் பஜனை பாடுவதில் வரும் குறையை தலை கழண்டு போகும் வரை ஆட்டி கஞ்சீராவை நையப் புடைத்து ஆற்றிக்கொள்வார். எங்காவது பக்கத்தில் இடித்து தன் மண்டை சிதறு தேங்காய் ஆகிவிடுமோ என்ற பயத்தில் அவரை விட்டு ஓரடி தள்ளி தான் யாருமே வருவர். எல்லோர் கையிலும் தவறாமல் ஒரு வெண்கல ஜால்ரா ஜிங்.ஜிங்.ஜிங்.ஜிங்கென்று பஜனை பாடிக் கொண்டிருக்கும்.

திருமஞ்சன வீதியில் துவங்கிய பஜனை தெற்கு, மேற்கு, வடக்கு, கிழக்கு கரை வழியாக ஒரு ப்ரதக்ஷிணம் வந்து திரும்பவும் செந்தூர ஆஞ்சநேயர் கோயிலுக்குள் சென்றடையும். தென்கரை, மேல்கரை மற்றும் வடகரையிலும் குளத்தின் கரைகளில் இருக்கும் ஆஞ்சநேயர், ராமர், பிள்ளையார் என்று சைவ வைஷ்ணவ மண்டபக் கோயில்கள் இருக்கும். அந்தக் கோயில்களின் திருவாசலில் இரண்டு நிமிடம் நின்று "ஜானகி காந்தஸ்மரனம்..நமப் பார்வதி பதயே.. ஹர ஹர மஹாதேவா.." என்று விதவிதமான நாம கோஷங்கள் எழுப்பி புதிதாக ஒரு பஜன் துவங்கி வழிபட்டு மீண்டும் சுறுசுறுப்பாக அகண்ட நடையில் ஜால்ரா ஜிங்ஜிங்க தொடருவார்கள். ஒரு நாள் வடகரை ராமர் கோவில் வாசலில் "நடுப்பர ஒரு மாமா கஞ்சா அடிச்சுண்டே வராரே.. அவர் தானே ரங்குடு.." என்று எஸ்.வி. சேகர் ஜோக்கை கஞ்சீரா ரங்குடு மாமாவைப் பார்த்து ஸ்ரீராம் கேலி செய்து அவிழ்த்துவிட அவனைத் துரத்தி அடிக்க வந்துவிட்டாள் என் பக்திமயமான பாட்டி. ரங்குடு மாமாவின் தலையாட்டலை ரசித்துக்கொண்டு காலங்கார்த்தால சைக்கிளில் பசும்பால் கொண்டு வரும் வெங்கடேசக் கோனார் ஐநூறு மில்லிக்கு பதிலாக ஒரு லிட்டர் அளந்து ஊற்றிய வரலாறும் உண்டு.

ஈசான்ய மூலையில் இருக்கும் காசி விஸ்வநாதர் கோயிலில் கூம்பி ஸ்பீக்கர் கட்டி நக்கீரனார் அதிகாலை நாலரையிலிருந்தே சிவபெருமானிடம் "நீரே முக்கண் முதல்வானாயும் ஆகுக.. " என்று திருவிளையாடல் வசனம் பேச ஆரம்பித்துவிடுவார். வருஷா வருஷம் கணேஷ் சவுண்டு சர்வீஸ் ஆள் தான் அந்த ரெகார்ட் ப்ளேயரில் பாட்டு போடுவார். அழுக்கு கட்டம் போட்ட கைலியும் பழுப்பு நிற வெள்ளை சட்டையும் அணிந்து குளிக்காமல் துர்கந்தத்தோடு ப்ளேயர் போடுவார். மாலை ஐந்திலிருந்து ஆறரை ஏழு வரை மீண்டும் சரஸ்வதி சபதம் மற்றும் "தாயே...கருமாரி ..எங்கள் தாய் கருமாரி..." போன்ற எல்.ஆர். ஈஸ்வரி குரலில் உடுக்கையடித்து சாமியாட வைக்கும் அம்மன் பாடல்களும் ஒலிக்கும். ஆர்.பி.எம் சரியாக செட் பண்ணாவிடில் சங்கத் தமிழ் வளர்த்த நக்கீரனாருக்கு இழுத்துக்கும். அவருக்கு மட்டும் என்ன பக்தர்களுடன் பாண்டி விளையாடும் ஈசனுக்கும் அதே கதிதான். கையில் எண்ணெய் கிண்ணம் எடுத்துக்கொண்டு சிவன் கோவிலுக்கு விளக்கு போட வரும் கன்னிப் பெண்களுக்கு கணேஷ் தான் துணை. டிராயர் பருவத்தில் நானும் அதிகாலை சிவன் கோயிலுக்கு என் அம்மாவுடன் சென்றிருக்கிறேன். பாண்ட் போட ஆரம்பித்ததிலிருந்து நான் எழுந்திரிக்க சோம்பேறித்தனம் பட்டதால் அதிகாலை கோயில் செல்வது தடைபட்டது. (என்னை வரக்கூடாது என்று யாரும் சொல்லவில்லை என்பதை தயை கூர்ந்து கவனிக்க.)

ராமர் கோயிலில் ஒரு ஆறரை மணி வாக்கில் சிறுவர்களாக நாங்கள் கூடித் திருப்பாவை சொல்வோம். நன்றாக குளித்துப் பட்டை, திருமண் என்று குழைத்துப் பூசி அரையில் வேஷ்டியும் மேலே சட்டையும் இடுப்பில் ஒரு சிகப்புக் கலர் காசித்துண்டுமாய் ஆஜர் ஆவோம். "மார்கழித் திங்கள்..." என்று ஆரம்பித்து "வங்கக் கடல் கடைந்த மாதவனைக் கேசவனைக்" என்று முப்பது பாட்டும் தப்பாமல் பார்க்காமல் மனப்பாடமாகச் சொல்பவன் கோபாலாழ்வார் ஒருவனே. மீதமிருக்கும் வெண் பொங்கல் வாங்கும் கும்பலாகிய நாங்கள் பசங்களிடம் இருக்கும் ஒன்றிரண்டு ஆண்டாள் நாச்சியார் அட்டைப் படம் போட்ட திருப்பாவை புஸ்தகத்தை கிழியும் வரை இழுத்து ஒருவர் மேல் ஒருவர் ஏறி ராகமாக பாடுபோம். எவ்வளவு எக்கியும் பாசுரம் கண்ணுக்கு தெரியாத பிரகஸ்பதிகள் "எம்பாவாய்..." மட்டும் சொல்லி தங்களது வருகையை உறுதிப் படுத்துவார்கள். பக்கத்தில் இருக்கும் குட்டியோண்டு மடப்பள்ளியில் சுடச்சுட வெண் பொங்கல் தயாராகும். மைதிலி அப்பாதான் பொங்கல் வைப்பார். மடித்து கட்டிய வேஷ்டியை மீறி உள்ளுக்குள் கட்டிய லங்கோடு கயிறு போல ஆடி வெளியே துருத்திக் கொண்டிருக்கும். காலை ஆறு மணிக்கெல்லாம் வெற்றிலை போடும் அடிக்ட் அவர். நிச்சயம் தூங்கும் போதும் வாயை குதப்பக் கூடும். செம்பவள வாயுடன் தான் எப்போதும் திரிவார். அவர் கைப் பக்குவத்தில் வறுத்த முந்திரியும் நெய்யும் சேர்ந்து பொங்கலை தேவாமிர்தமாக ஆக்கியிருக்கும். சோப்போ சீயக்காயோ போட்டு தேய்க்காமல் பொங்கல் வாங்கிய நெய்க் கையில் கொழகொழப்பு நிச்சயம் போகாது. ராமர் கோயிலுக்கு நேரே நதி போன்ற அந்தப் பெரிய குளம். குளத்திலிருந்து அலைஅலையாய் மேல் நோக்கி எழும் மார்கழி மாத வெண்புகை குளிருக்கு குளம் சிகரெட் பிடிப்பது போல இருக்கும். வயிற்றில் மணி அடித்தவுடன்  முப்பதாவது பாட்டை கொஞ்சம் ஜரூராக பாடி முடிப்போம். பொங்கல் பண்ணிய அழகோடு அவரேதான் தன் கையால் விநியோகம் பண்ணுவார். அலாதியான பிரசாத விநியோக முறை ஒன்று அவருக்கு தெரியும். எவருக்குமே கைவராத கலை அது. ஒரு பிடி பொங்கல் கையில் எடுத்து போடும்போது ஒரு மூன்று விரல்களால் முக்கால் வாசி கையிலேயே மடக்கி பிடித்துவிட்டு கால்வாசி நம் கையில் வந்து சேரும் டெக்னிக் மைதிலி அப்பாவிடம் இருந்து தான் கற்றுக்கொள்ள வேண்டும் என்று ஸ்ரீராம் சொன்னது அவர் காதில் விழுந்த நாள் முதல் பொங்கல் எங்கள் கைக்கு வரும் சதவிகிதம் ஐம்பதிற்கு ஏறியது. ஒன்றும் பெரிய முன்னேற்றமில்லை. தெருவில் யார் மண்டகப்படிதாராரோ அவர் வீட்டு வாசல் படியேறி பொங்கல் வாங்கித் தின்பதற்கு எங்களுக்கும் ஒன்றும் வெட்கமில்லை. பெருமாள் பிரசாதம்.

கோதண்ட ராமர் சன்னதி முன்பு..

மார்கழியில் வரும் இன்னொரு வைபவம் ஸ்ரீவித்யா ராஜகோபாலன் கோயிலின் சொர்க்கவாசல் திறப்பு. நாள் நட்சத்திரம் பார்த்து நாலரை ஐந்து என்று அதிகாலையில் ஒரு நேரம் குறிப்பார்கள். மூன்று மணிக்கு பிரம்ம முகூர்த்த வேளையில் வாரி சுருட்டிக்கொண்டு எழுந்து ஹரித்ராநதியில் குளிரக்குளிர குளித்துவிட்டு வேகவேகமாக பெரியகோயிலுக்கு ஓடுவோம். ஸ்வாமி புறப்பாடு ஆகி சொர்க்கவாசல் மண்டபத்திற்கு எழுந்தருளப் போகும்போது வேதபாராயணம் படிக்கும் வித்துக்களோடு நாங்களும் அவர்கள் பின்னாலேயே செல்வோம். "கோபாலா..கோபாலா" என்ற கோஷம் விண்ணைப் பிளக்க கூட்டம் அலைமோதும். ஸ்வாமியுடன் கூடவே உள்ளே செல்ல முண்டியடித்துக்கொண்டு எல்லோரும் எத்தனிப்பார்கள். சொர்க்க வாசல் கதவு திறந்தவுடன் சொர்க்கம் உள்ளேயிருந்து செங்கமலம் பிளிறி ராஜகோபாலனை வரவேற்கும். அன்று முழுவதும் ருக்மணி சத்யபாமா சமேத ஸ்ரீவித்யா ராஜாகோபாலன் அங்கு ஸேவை சாதிப்பார். ஸேவை முடிந்து வீட்டிற்கு வரும் வழியில் ஆஞ்சநேயர், கிருஷ்ணர், ஆண்டாள் என்று பல வேஷம் போட்டு மக்களின் கருணைத் தொகைக்கு நிறைய பேர் கால் கடுக்கக் காத்திருப்பார்கள். கோபாலனின் கருணையும் அருளையும் பெற்ற நாங்கள் அவர்களுக்கு கொஞ்சம் ஈந்து வீடுத் திரும்புவோம்.

பின் குறிப்பு: தலைக்கு ஸ்கார்ஃப் கட்டிக் கொண்டு முழு வாசலுக்கும் பசுஞ் சாணம் கரைத்து தண்ணீர் தெளித்து கலர்க் கோலம் போட்டு பூசணிப்பூ பரங்கிப்பூ வைப்பது, கலர்க் கோலம் போட தெரு முழுவதிற்கும் ஒத்தாசை செய்வது போன்ற  இன்னும் நிறைய நிகழ்வுகள் மன்னையில் மார்கழியாக இங்கு மலர இருந்தது. மீதமிருக்கும் விஷயங்களை திண்ணைக் கச்சேரியில் அல்லது வேறு ஒரு பதிவில் தனியாக எழுதுகிறேன். நன்றி.

படக் குறிப்புகள்: community.webshots.com என்ற சைட்டிலிருந்து indiaram என்ற யூசர் எடுத்த ராஜகோபாலன் படம் அது.அந்தப் படம் சொர்க்கவாசல் திறப்பு அன்று எடுத்தது அல்ல. அந்த மார்கழிப் பனியில் நனைந்த வயல் எடுத்த இடம் இது http://www.google.com/profiles/nandakhumar

-