வஸ்த்ரகலா

ஏதோ வழக்கம் போல் மூன்றாம்சுழியில் அதிகப்ப்ரசங்கித்தனமாய் பின்னூட்டம் எழுதப்போய் அது இந்த வஸ்த்ரகலாவில் முடிந்தது. எங்களது "ஆருயிர் அண்ணன்" "வலையுலக வெற்றிச் செல்வன்" "கலியுலக கதாவிலாசம்" அப்பாதுரை ஐயா அவர்களின் கட்டளையை சிரமேற்க்கொண்டு இப்பதிவை எழுதுவதற்கு முயல்கிறேன். எங்கள் "குருசாமி" "சரணகோஷப் பிரியன்" "தமிழ் அண்ணா" மோகன்ஜி ஐயப்பா அவர்களின் பின்னூட்டத்தில் அரைக்கண் மூடிய சாமியார்கள் பற்றிய ஒரு சிறு பொறி வார்த்தையை பொறுக்கிக்கொண்டு வழக்கம் போல் விளையாடினேன். "ஆனந்த வலையான்" "அரபிக்கடல் தாண்டிய அறிவுக்கடல்" "மதிப்பிர்க்குரிய உயர்திரு.ரசிகர்" பத்துஜி அவர்கள் என்னை யூத் என்றழைத்து கொஞ்சும்போது சில புடவைகள் பெயர்களை வீட்டில் விசாரித்து பதிவதாக கூறியிருந்தார். இப்படி மும்மூர்த்திகளின் விருப்பமாக மலர்கிறது இந்தப் பதிவு.

எனக்கு எப்போதுமே வீட்டு பெண்ணரசிகள் புடவை வாங்க கூப்பிட்டாலே குலை நடுங்கும். வெடவெடவென்று கை கால்கள் நடுங்க முதலில் போர்வை போர்த்தி குளிர்ஜுரம் வந்தது போல நடித்துப் பார்ப்பேன். "டேய்.. நடிகர் திலகம் வாடா.." என்று அதட்டி முதுகில் தட்டி கூப்பிட்டவுடன் வாலை சுருட்டிக்கொண்டு அடக்கமாக கிளம்பிவிடுவேன். யார் அப்படி அன்பாக என்னை உரிமையோடு அழைத்தது என்று உங்களுக்கு தெரியவில்லை என்றால் இந்தப் பதிவை மேலே நீங்கள் நிச்சயம் படிக்க உங்கள் மனது விடாது. அப்படி பாசத்தோடு அழைப்பது எனது செல்ல.. செல்ல... அக்கா தான். ஒரு பெண்மணியுடன் நீங்கள் புடவைக் கடையில் நுழைந்தால் ஒரு சாதா புடவை எடுப்பதற்கு ஒரு மணி நேரம் ஆகும். இரண்டு சேலை எடுக்கவேண்டும் என்றால் இரண்டு மணி நேரம். இப்படியே உங்கள் கணித அறிவைக் கொண்டு எவ்ளோ பேருடன் எவ்ளோ புடவை எடுக்கப் போனால் எவ்வளோ மணி நேரம் ஆகும் என்று பின்னூட்டத்தில் தெரிவிக்கவும். பதில் தெரிய சிரமப்படும் ஆமணக்கு மக்கள் எந்திரன் சிட்டியிடம் கேட்டு தெரிந்துகொள்ளவும்.

போன தீபாவளிக்கும் முதல் தீபாவளிக்கு ஒரு சுபயோக சுபதினத்தில் இதபோல பட்டுப் புடவை எடுக்க டி.நகர் செல்வது என்று வீட்டின் கண்மணிகள் முடிவெடுத்தன. வஸ்த்ரகலா, சாமுத்திரிகா என்று போத்தீசும், நகாசு, ப்ரைடல் செவென் என்று ஆர்.எம்.கெ.விகாரர்களும் அழகழகான பெண்களை தேர்ந்தெடுத்து விளம்பரங்களில் நடிக்க வைத்து டி.வி போட்டியில் அடிக்கடி போட்டு காண்பித்து பெண்களுக்கு ஆசை காட்டி மோசம் செய்து கொண்டிருந்தார்கள். உள்ளே நுழைந்ததும் அக்காதான் கச்சேரியை ஆரம்பித்தாள். கையை உசரக்க தூக்கி காண்பித்து "அதோ.. அந்த அரக்கு பார்டர்.. லெப்ட்ல மூனாவது" இதுதான் என் காதில் விழுந்த முதல் வார்த்தை. கொஞ்சம் இங்கேயும் அங்கேயும் குழுமியிருந்த பலவீட்டு குத்துவிளக்குகளை திரும்பி பார்த்துவிட்டு மறுபடி வந்து பார்த்தால் அலமாரியில் இருந்த அனைத்தும் மேஜை மேல்!

இப்போதெல்லாம் புடவைக் கடைகளில் சில பெண்களை கஸ்டமர்களோடு சேர்ந்து உறவாட விட்டிருக்கிறார்கள். ஒரு புடவையை விரித்து அதை மேலாக்கு போல மடித்து பார்டர் வெளியே தெரியும்படி சுருட்டி அவர்கள் மேல் போட்டு கண்ணாடி பார்க்க சொல்கிறார்கள். ட்ரயல். அவர்கள் போட்டிருக்கும் கண்ணாடிக்கும் மேனி கலருக்கும் புடவை மேட்ச் ஆகும் வரை தோளில் போட்டு போட்டு எடுக்கிறார்கள். ஒரு பெண் இடது மற்றும் வலது இரண்டு புறமும் இரண்டு பட்டுப் புடவையை போட்டுக்கொண்டு கண்ணாடி முன் ஒரு அரை மணி தவமாய் தவமிருந்து அழகு பார்த்தது. "சுமார்தான்" என்று என்னை மீறி கமென்ட் அடித்த நாக்கு ஏதோ நான் செய்த பூர்வஜன்ம புண்ணியத்தால் என் மனைவியிடம் அறுபடாமல் தப்பித்தது. இவர்கள் ஒவ்வொரு புடவையாக செலக்ட் செய்து என் தோளில் வேறு கிடத்தி விட்டு உலாத்தினார்கள். போன போக்கில் ஏதோ ஒரு பெண் நான் ஒரு மொபைல் ஸாரி ஸ்டாண்ட் என்று நினைத்து அவள் வாங்கின புடவையையும் என் மீது சார்த்திவிட்டாள்.

ஏற்கனவே இரண்டு மணி நேர மராத்தான் புடவை வாங்கும் வைபவத்தில் இருந்து நொந்து போன நான் "இந்தாம்மா.. இந்தப் புடவய ஏன் என் தோள்ல சார்த்த்திட்டு போறீங்க?" என்று குரலை உசத்தி கேட்ட பிறகு ஒரு அசட்டு சிரிப்பு சிரித்து "ஸாரி  சார்!!" என்று டெம்ப்ளேட் பதில் அளித்து என் மேலிருந்து உருவிக்கொண்டு போனாள். என்னுடைய இந்த கீழ்நிலையை, அவல நிலைமையை இவர்களிடம் எடுத்த்துக் கூறி என்னை காப்பாற்றிக்கொள்ளலாம் என்று நினைத்து நடந்த நிகழ்ச்சியை சொன்னேன். புடவை வாங்கும் உடலுழைப்புக்கு இடையில் சிரமபரிகாரம் செய்வது போல நால்வரும் சிரித்துவிட்டு "அங்க அந்த சேர்ல போய் உக்காருங்கோன்னா... எல்லாரையும் பார்த்துண்டே நின்னா இப்படித்தான் ஆகும்" என்று என் தர்மபத்தினி எனக்கு கிண்டல் பூசிய கட்டளையிட்டு உட்காரச்சொன்னாள்.  அந்தக் கணத்தில் இருந்து யாராவது புடவையை சுருட்டி அணிந்து பார்க்கும் போஸில் வந்தால் என் தோளிலிருந்து புடவையை எடுத்து மடியில் வைத்துக்கொண்டு அபாயக் கண்களோடு வெறித்து பார்க்க ஆரம்பித்தேன்.

புடவை எடுத்துப் போடும் ஊழியரிடம் சில தலையாய கேள்விகள் கேட்கப்படும். "சார் இது திருபுவனமா" என்று அக்கா கேட்டால் கூட வந்த பட்டுப் புடவை அபிமானிகள் "இது காஞ்சிபுரமா?" என்று கண்களை அகல விரித்து எதிர் கேள்வி கேட்டு அவரை சளைக்க அடிப்பார்கள். "நீங்க தர்மாவரம் விக்கறீங்க?" என்று ஏதோ அதைக் காண்பித்தால் அரைக் கண்ணால் கண்டுபிடித்து விடுகிறமாதிரி ஒரு கேள்வியை அள்ளி வீசுவார்கள். முன்பு காண்பித்த அதே சாரியில் இருந்து ஒரு புடவையை எடுத்து அவர்கள் எதிரி விசிறி பரப்பி "இது காசிப் பட்டு.. லேட்டஸ்ட்... இது தான் இப்ப ஃபாஸ்ட்டா மூவ் ஆவுது" என்று சொல்வார். பரத்திய புடவையை ஐந்தாறு பேராய் முந்தி, பார்டர், தலைப்பு, பாடி என்று அக்கக்காக அலசி பார்த்த பின் "கலர் இன்னும் கொஞ்சம் ப்ரைட்டா" என்று கேட்டு அந்த கடை ஊழியரை வேறு திசை திருப்புவார்கள்.

இதல்லாமல் வைரஊசி, பாலும்பழமும், கோச்சுமல்லி என்று பட்டுப்புடவை டிசைன் வகைதொகைகள் நிறைய உண்டு. புடவையின் உடம்பில் பட்டு ரேகையாக ஓடியிருந்தால் அது வைரஊசி, கலர் கலர் கட்டம் போட்டு பட்டு சுத்தியிருந்தால் அது பாலும்பழமும், கோச்சுமல்லி கேட்பதற்குள் அக்காவிற்கு கோபம் வந்து கோச்சுண்ட பிறகு அதன் அர்த்தம் தெரியவில்லை. ஒரு இரண்டு மூன்று மணிநேர சல்லடை அலசலுக்கு பிறகு கடைக்குள் நுழைந்ததும் காட்டிய சேலையை கையில் எடுத்து "ரொம்ப அழாயிருக்குல்ல..." என்று பேசி சிரித்து பில்லிர்க்கு அனுப்புவார்கள். நியூயார்க்கர் சஞ்சிகையின் மால்கம் கிலாடுவெல் தன்னுடைய BLINK என்ற புத்தகத்தில் கூறியுள்ளது போல "மனதில், மூளையில் நமக்கு முதன் முதலில் படும் எண்ணம்தான் தேர்வுதான் நம்முடைய இறுதி முடிவை நிர்ணயிக்கிறது".

பட உதவி மற்றும் குறிப்புகள்: துருதுரு அழகோடு சாமுத்ரிகா லக்ஷணத்துடன் அந்த பெயர் கொண்ட பட்டுப் புடவை கட்டி அழகுமயிலாக வருவது மீரா ஜாஸ்மின். அவர்கள் ஜொலித்த சைட் dailywomenswear.blogspot.com. வஸ்த்ர கலா பட்டு புடவையுடன் பாட்டியாக வலம் வருவது நம்ம ஹேமமாலினி. கண்டெடுத்த சைட்.sareetimes.com

பின் குறிப்பு: ஏதேனும் பிழை இருந்தாலோ, அறிந்தும் அறியாமல் தெரிந்தும் தெரியாமல் நான் செய்த சகல குற்றங்கள் அணைத்தையும் பொருத்தருள வேண்டுமாய் தாய்க்குலங்கள் அனைவரையும் சிரம் தாழ்த்தி கேட்டுக்கொள்கிறேன். நன்றி. (அப்பாடா.. இந்த கார்டு போட்டாச்சு.. இனிமே யாரும் திட்டமாட்டாங்க...)

-