புன்னகைக் கிழவர்

இடுப்பில் கொஞ்சம் பெரிய துண்டு போல கணுக்காலுக்கு அரை அடி மேலே நிற்கும் ஒரு காவி வேஷ்டி. போகர், அகத்தியர் மாதிரி வளர்ந்த சித்தர் தாடி, ஆனால் மாசற்ற வெள்ளையில். அழுத்தி பின்னால் படிய வாரிய பாகவதர் ஸ்டைல் கேசம். பெரும்பாலான நேரங்களில் சட்டையில்லாமல் பொசு பொசுவென்று வெள்ளை ரோம மேலுக்கு மாட்சிங்காக ஒரு துண்டு. இளவயதில் உழைத்ததின் சிறப்பு தொப்பை இல்லாமல் தோளுக்கு மேல் இருந்த ரெண்டு முண்டுகளில் தெரிந்தது. நல்ல வைரம் பாய்ந்த கட்டை. ஆனால் எழுபது வயது தசைகளை சுருக்கியும் முழு கேசத்திற்கும் வெள்ளை அடித்தும் விட்டிருந்தது. எல்லாவற்றும் மேல் எப்போதும் சந்தோஷம் ததும்பும் முகம். பிறந்த போதே சிரித்துப் பிறந்தவர் இவர் ஒருவராகத்தான் இருக்கக்கூடும் என்று நினைக்கத் தோன்றும். பாழ் நெற்றி. இது தான் அந்த புன்னகைக் கிழவரின் இயற்பியல் கூறு. 

உள்ளூர் கடைத்தெருவில் சாமியப்ப முதலியார் ஜவுளிக் கடையில் இருபதிலிருந்து என்பது வரை வந்த மகளிர் படைக்கு காலை முதல் இரவு வரை சளைக்காமல் புடவை எடுத்துக் காண்பித்து மகிழ்ச்சி அளித்தவர். "வஜ்ரவேலு கடையில் இருந்தால் அலுக்காமல் அஞ்சு நிமிஷத்துல ஐநூறு புடவை விரிச்சி போடுவான்" என்று பெரியய்யா சாமியப்பன் காலத்திலேயே பெயரெடுத்தவர். தீபாவளியை விட அந்த விவசாய மற்றும் வேளாள குடி மக்கள் நிறைந்த அந்தக் கிராமத்தில் பொங்கலுக்கு புதுத் துணி எடுக்கும் கூட்டமும் பழக்கமும் அதிகம். ரெட்டை மாட்டு வண்டி கட்டிக்கொண்டு கொழுந்தியா, நாத்தனாருடன் துணி எடுக்க வந்த அத்திப்பட்டு பெருநிலக்கிழார் வீட்டு மருமவப்பொண்ணு வஜ்ரவேலுக்கு புடவை காண்பித்த ஷோக்கிர்க்கு வெகுமதியாக ஒரு கருப்பு கரும்பு கட்டு அவர் வீட்டில் இறக்கி சென்றதாக பெருமையாக கூறுவார். "காட்ல மகசூல் அதிகமா இருந்தாலும் கொடுக்க மனசு வரணும்ல..." என்று அப்பெண்ணின் தாராள குணத்தை ஊரறிய வாயார புகழ்ந்து பேசுவார்.

அரசாங்க பஸ் ஓட்டுனராக பெரியவன் மனோகர் வேலைக்கு சேர்ந்தபின் "யப்பா.. இன்னமும் ஏன் வேலைக்கு போற.. கையை மேல தூக்கவே கஷ்டப்படுற.. இன்னமும் கடையில போய் விசுரனுமா... பேசாம ஊட்ல படு..." என்று பலமுறை பாடாய் படுத்தினான். அப்ப கூட அவருக்கு வேலையை விடும் எண்ணம் இல்லை. அரக்குக்கும் சிகப்பிர்க்கும் வித்தியாசம் தெரியாமல் போன ஒரு நாளில் இனிமேல் வீட்டில் ஓய்வெடுக்கலாம் என்று முடிவு செய்தார். "பரவாயில்லைண்ணே கல்லா பக்கத்தில உக்காந்துக்கோங்க, இல்லைனா வேட்டி துண்டு எடுத்துக் கொடுங்க... வேலைய விட்டு நிக்காதீங்கண்னே" என்று சின்ன முதலாளி தன்ராஜ் வற்புறுத்தினான். இருந்தாலும் நாளைக்கு வேலையில் ஒரு தவறு கண்டுபிடித்து தன் இவ்வளவு நான் உழைப்பிற்கு ஒரு பங்கம் வந்துவிடக் கூடாது என்பதற்காக விட்டுவிட்டார். வேலையை விட்ட அன்று புது வேட்டி சட்டை ஆயிரம் ரூபாய் பணத்துடன் தன்னுடைய கைனெடிக் ஹோண்டாவில் வீடுவரை கொண்டுவந்து விட்டுச் சென்றான் தன்ராஜ்.

பொதுவாகவே யாரிடமும்  வம்பளக்கும் குணம் இல்லாமல் தான் உண்டு தன் வேலை உண்டு என்று இருக்க பழகியவர் வஜ்ரவேலு. அவர் வீட்டுத் திண்ணையில் ஓய்வாக உட்காருவதர்க்கும் மனோகரின் மகவு ஒன்று தொட்டிலில் வருவதற்கும் சரியாக இருந்தது. பேரனுடன் பெரும்பொழுதைக் கழித்தார். யாரையும் எடுத்தெறிந்து பேசமாட்டார். காலையில் எப்பவாவது டீ தேவைப்பட்டால் தெரு முனைக்கு ராசு டீக்கடைக்கு வந்து பொறுமையாக உட்கார்ந்து போட்டு தரும்போது டீ குடித்துவிட்டு செல்வார். எந்நேரமும் சிரிப்பார். "என்னப்பா பசங்களா... வானாகி..மண்ணாகி... படிக்கிறீங்களா" என்று கொஞ்சும் போது தெருப் பிள்ளைகளை கேட்பார். பள்ளி செல்லும் பிள்ளைகள் சாலையை ஒழுங்காக கடக்கிறார்களா என்று திண்ணையில் உட்கார்ந்து கொண்டே வாஞ்சையுடன் பார்ப்பார்.

இரண்டு வருடம் கழித்து போன மாதம் தான் ஊருக்கு போனேன். லாஃபிங் தெரபி, மனசை ஸ்ட்ரெஸ் இல்லாமல் எப்படி வைத்துக்கொள்வது என்று ஐயாயிரம் கட்டி லீ மெரிடியனில் மானேஜ்மென்ட் வாத்தியார்களின் கிளாஸ் அட்டென்ட் செய்யும்போது மூக்குக்கு முன்னாடி வந்து நின்றார் கிழவர். இந்த முறை பார்க்கலாம் என்று அக்கரை மாரியம்மன் கோயில் தாண்டி ஆற்றோரத்தில் இருக்கும் தாத்தா வீட்டை பார்க்கப் போனேன். விறகு சுள்ளி பொறுக்கிக்கொண்டு வழியில் வந்த செல்லாக்கா ஆத்தா தான் விசாரித்தபோது சொல்லிச்சு, "எப்போதும் சிரிச்சிகிட்டே இருந்தாரு. நாம போவும் போது எதை எடுத்துக்கிட்டு போவப்போறோம் செல்லாக்கா சின்னச் சிறுசுங்க கொஞ்சம் வெடுக்குன்னு தான் பேசுங்க.. விட்டுட்டு போவியா நம்ம காலம் மலையேரிடிச்சு.. இனிமே அவங்க காலம். விட்டு தள்ளு" அப்படின்னு ஊருக்கு சொல்லிகிட்டு  இருந்தவருக்கு வீட்ல அவ்வளவு பிரச்சனை. மருமவ தான் கையால ஒரு பிடி சோறு போடலை. எப்பயும் வெந்நீரா தள தளன்னு கொதிச்சுகிட்டு இருந்தா... இருந்தாலும் வெளிய காட்டமே சிரிச்சிகிட்டே இருப்பாரு. போன மார்களி  மாச பவுர்ணமி விடிகாலைல பொசுக்குன்னு போய் சேர்ந்துட்டாரு தம்பி... " என்று முந்தானையை வாயில் பொத்திக் கொண்டாள்.

"ஆனா தம்பி.. செத்தப்புறமும் மூஞ்சி நம்மளை பார்த்து சிரிச்ச மாதிரியே இருந்ததுப்பா..." என்று சொன்னவுடன் ஏனோ கண்கள் பனித்து நெஞ்சு கனத்தது. கிழவர் வீட்டுப் பக்கத்தில் ஓடிய ஆறு ஓடாமல் நின்றுகொண்டிருந்தது.

பட உதவி: http://arunrajagopal.com
-